اڄ جنهن منزل تي آئون آهيان ان ۾ منهنجي استادن جو وڏو هٿ آهي مون تڏهن کان لکڻ شروع ڪيو هو جڏهن آئون اسڪول ۾ پڙهندو هوس اتي منهنجي منهنجي پياري استاد مرحوم لؤنگ خان ڀاڻو عاجز جيڪو خود به هڪ اديب ۽ شاعر هو اسان جو سنڌي جو استاد هو ان تمام گھڻي رهنمائي ڪئي ان وقت آئون سنڌي اخبارن طرفان نڪرندڙ ٻارن جي صفحن ۾ لکڻ شروع ڪيو . صحافي دوستن سان دوستي جي ڪري صحافت ۾ به آيس مون عوامي آواز کان پنهنجي صحافتي دنيا جو آغاز ڪيو پر پنهنجي استادي پيشي ۾ رڪاوٽ ٿيڻ سبب اها دنيا مون ڇڏي ڏني ان وقت آئون روزني مهراڻ حيدرآباد ۾ گونگي جا گفتا نالي ڪالم لکندو هوس سنڌ نيوز ۾ سچ ۽ ستهاڻ ۽ الوحيد ڪراچي ۾ آخر ڇو جي نالي سان لکندو هوس . ان سان گڏ مون ڪهاڻيون به لکيون جيڪي مختلف سنڌي اخبارن ۽ رسالن ۾ ڇپيون ان سان گڏ شاعري جي ميدان ۾ به آيس منهنجو جيڪو به ڇپيل يا اڻ ڇپيل مواد هو جڏهن سخت ٻوڏن ۾ منهنجي گھر جي ڇت ڪري هئي ان ۾ دفن ي ويو ان جي ڪري ڪيترو ئي مون کي ڏک ٿيو آهستي آهستي زميواري وڌڻ سبب آئون هن دنيا کان ٿورو پري ٿي ويس پر منهنجي پيارن دوستن ريحان ابڙو ، بدرالدين قاضي ، ڍول گھراڻو سليم گل ابڙو ۽ ٻين دوستن وري هن دنيا ۾ آندو آهستي آهستي مون لکڻ شروع ڪيو هيءُ ڪهاڻيون جن مان ڪافي ڇپيل آهن اهي مون کي سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام . سنڌ ويب ۽ ٻين جاين تان مليون جن کي مون گڏ ڪري ڪمپوز ڪيو آهي . منهنجي تمنا آهي ته مون کي منهنجو پراڻو مواد ملي وڃي ته انهن کي به گڏ ڪري سهيڙيا انهن دوستن جا لک ٿورا آهن جيڪي منهنجي ڪهاڻين کي پڙهي مون کي اصلاحي رايا ڏيندا آهن انهن جون لک مهربانيون آهن . مون کي سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام تان تمام گھڻي عزت ملي آهي آئون ان جو ٿورائتو آهيان ۽ دوستن جي نيڪ راين جو منتظر رهندس . دعا ڪريو ته منهنجي صحت سالم رهي ته آئون لکندو رهان . مون کي دوستن جي دعائن جي سخت ضرورت آهي دعائن ۾ ياد ڪندا