محبتِ وفا
منجھند گذري ويئي شام گذري رات ٿي پر صابو گھر نه وريو هن جي گھر واري اچي پريشان ٿي ته هيءُ ويل ٿي آهي اڃا ڪونه آيو خدا خير ڪري ڪڏهن به ايتري دير نه ڪئي آهي اڄ ڇو دير ڪئي آهيس هن جو من اداس ٿي ويو هاڻي هيءُ پروڙ وٺي ته ڪنهن کان وٺي هن ان سوزڪي واري جي گھر وڃي ان کان پڇيو جيڪو ان ئي ڳوٺ ۾ هو جنهن چيس ته مون کي چيائين ته ٿورو ڪم آهي اهو لاهي اچاه ٿو مون کي وڌيڪ خبر نه آهي ته ڪيڏانهن ويو ها پر پاڻ سڌو نيلامي ڪپڙن جا جتي گاڏا بيهندا آهن ان طرف ويو هو . رات جو خاموش ماحول جنهن جيتن جا آواز ٻي هر طرف خاموشي ان خاموشي ۾ اوچتو گاڏين جي سائرن جا آواز ٻڌڻ ۾ آيا ڳوٺ وارا انهن آوازن تي ٻاهر آيا ته هڪ پوليس موبائل هئي هڪ ايمبولنس هئي . پوليس آفيسر ڳوٺ وارن کي چيو ته اڄ شهر ۾ بس اسٽاپ تي هڪ موٽر سائيڪل ۾ بم ڦاٽو هو جنهن ۾ ڪيتائي انسان بي موت مري ويا آهن هڪ لاش اسان به کڻي آيا آهيون جيڪو هن ڳوٺ جي ڪنهن ماڻهو جو آهي هيءُ هڪ ٽنگ کان معذور آهي جڏهن صابو جي گھر واري جي ڪن تي اهي لفظ پهتا ته هن چيو ته مغذور ته منهنجو سراج آهي اهو مون کان ائين جدا ڪين ٿيندو هن ڊوڙي اچي يمبولنس جو دروازو کوليو ته هن جي نظر صابو جي خاموش جسم تي پيئي زارو زار روئڻ لڳي ۽ هيءُ چوڻ لڳي ته هيءُ تهوريام جو ابو آهي هن کي ڪنهن ماريو هيءُ ته وريام جي ڪار وٺڻ ويو هو پوليس واري ن کي هڪ شاپر ڏني جڏهن هن ڏٺو ته ان ۾ وريام جو وڳو ڪار ۽ سندس لاءِ هڪ وڳو هو . جنهن تي هن چيو ته صابو جا بابا منهنجي وڳي جي لاءِ ڇو ترسي هليو اچي ها منهنجو وڳو ته تون ئي هوئين ائين چئي صابو جي لاش مٿان بيهوش ٿي ڪري پيئي اهڙي بيهوش ٿي جو وي نه اٿي . هنن جي مائٽن کي اطلاع ڏنو ويو جيڪي آيا ڳوٺ وارن ڪفن دفن جو بندوبست ڪيو وريام جيڪو اڃا پوري طرح ٽڙيو به نه هو اهو يتيم بنجي ويو . اهو گھر جنهن ۾ پيار ۽ پريت هئي ڏک سک ونڊڻ وارا هئا ان گھر مان محبتِ وفا ڪرڻ وارن جا ٻه جناز کڄي رهيا هئا . رسمن جي خاتمي کان پوءِ وريام کي سندن ماما پاڻ سان وٺي ويا پر صابو ۽ ان جي گھر واري جي محبت جا قصا ۽ وفا تي اڄ به ڳوٺ وارا ناز ڪن ٿا ته محبت جيڪا هنن ڪئي اهو سون ۾ ڪو هڪ ڪندو هوندو . صابو جو ڪچو گھر ويران پيو آهي پر چئي رهيو آهي ته هيءُ محبت وفا جي نشاني آهي