مٺي محبوب جا ماڻا قرارن کان به وڌ آهن،
سڄڻ جا دم دلاسا ئي سهارن کان به وڌ آهن.
اچن باغن بهارون ٿيون کِلِي کڻندو سڄڻ آ جو،
شبابي نيڻ سانول جا ستارن کان به وڌ آهن.
نه ڪو دولت کپي مون کي پيو رب کان گهران ٿو مان،
سڄڻ جي ديد جا تحفا خرارن کان به وڌ آهن.
پڄان ٿو سبز وادين ۾ ڪريو ديدار دلبر جو،
مٺي محبوب ۾ جلوه نظارن کان به وڌ آهن.
اجايون ٿو پيو دانهون ڪيان مان قرب هن جي ۾،
ڪرم هن جا ڪيل مون تي ميارن کان به وڌ آهن.
جُتيءَ جو جوڙ ناهي ڪو ’مسافر‘ يار منهنجي جو،
حسن وارا پيا جڳ ۾ هزارن کان به وڌ آهن.