شاعري

مُسافر وفائون

مُسافر هاليپوٽو، پنھنجي هر شعر ۾ شعور جي راھہ جو پانڌيئڙو نظر اچي ٿو ۽ وٽس وطن جو درد، محبوب جا ماڻا، لوڪَ جون محروميون، عورت جي مظلوميت، روايتي بيھودہ رسمون ۽ انھن ۾ پيڙجندڙ وجودن جا لقاءَ، بُک، بيروزگاري سميت ڪو اهڙو دُک درد ڪونھي، جيڪو مُسافر جي شعر کان گُٿو هجي. اِها هڪ ذميوار ۽ سُجاڳ شاعر جي نشاني آهي. مُسافر هاليپوٽي جي شاعريءَ جي اهم ڳالھہ لاڙ پَٽَ جي حُسناڪ ٻوليءَ سان گڏ سندس سادي، عام فھم ۽ موجودہ وقت جي مروِج ٻولي آهي، جيڪا عام سادڙي ڳوٺاڻي کي بہ سوَلائيءَ سان سمجهه ۾ ايندڙ آهي.

Title Cover of book مُسافر وفائون

مٺي محبوب جا ماڻا قرارن کان به وڌ آهن،

مٺي محبوب جا ماڻا قرارن کان به وڌ آهن،
سڄڻ جا دم دلاسا ئي سهارن کان به وڌ آهن.
اچن باغن بهارون ٿيون کِلِي کڻندو سڄڻ آ جو،
شبابي نيڻ سانول جا ستارن کان به وڌ آهن.
نه ڪو دولت کپي مون کي پيو رب کان گهران ٿو مان،
سڄڻ جي ديد جا تحفا خرارن کان به وڌ آهن.
پڄان ٿو سبز وادين ۾ ڪريو ديدار دلبر جو،
مٺي محبوب ۾ جلوه نظارن کان به وڌ آهن.
اجايون ٿو پيو دانهون ڪيان مان قرب هن جي ۾،
ڪرم هن جا ڪيل مون تي ميارن کان به وڌ آهن.
جُتيءَ جو جوڙ ناهي ڪو ’مسافر‘ يار منهنجي جو،
حسن وارا پيا جڳ ۾ هزارن کان به وڌ آهن.