مٺا محبوب مون جانچي ڏٺو سنسار ۾ آهي،
جفائن جيت ماڻي آ، وفا هت هار ۾ آهي.
چڙهي جا خوب چرچا هِن ڪِريو ڪم ڪار جو ناهي،
اصل رنگ پا رهيو هاڻي وڃي ڪنهن يار ۾ آهي.
وڌي وئي بيوفائي آ، ڀلا چئجي ته ڇا چئجي؟
سچاين جو سِڪو ڪيڏو ڪِريو بازار ۾ آهي.
وڏي اخلاق سان ئي تون سڏيو اشرف هتي ويندين،
وفا مُروت سوا ٻيو ڇا بدن بيڪار ۾ آهي.
حُسن جي ناز تي سهڻا ڪُٺا تو ڪيترا آهن،
مگر هي جوش جذبن جو چريا ڏينهن چار ۾ آهي.
پويتر روح رشتي جو قدر توکي نه آهي ڪو،
اڙيو من هي اچي تنهنجي اکين اسرار ۾ آهي.
بهارن جي به آمد تي نه بلبل کي بهاري آ،
چمن ۾ چهچٽو ڪونهي نه گل گلزار ۾ آهي.
لڳو آ ڳوٺ ۾ ڌاڙو، پيو آ راڄ ۾ راڙو،
کنيو سو چور ساڳيو ئي وڏيري ڪار ۾ آهي.
ڪٿي جهيڙا قبيلائي ڪٿي الزام ڪارنهن جا،
وڏو هي زهر اوتيو ويو اسان وٽ پيار ۾ آهي.
’مسافر‘ ماٺ تنهنجي کي ڀلا سمجهان ته ڇا سمجهان؟
رکيو اظهار ڪهڙو تو ڀلا ماٺار ۾ آهي.