شاعري

مُسافر وفائون

مُسافر هاليپوٽو، پنھنجي هر شعر ۾ شعور جي راھہ جو پانڌيئڙو نظر اچي ٿو ۽ وٽس وطن جو درد، محبوب جا ماڻا، لوڪَ جون محروميون، عورت جي مظلوميت، روايتي بيھودہ رسمون ۽ انھن ۾ پيڙجندڙ وجودن جا لقاءَ، بُک، بيروزگاري سميت ڪو اهڙو دُک درد ڪونھي، جيڪو مُسافر جي شعر کان گُٿو هجي. اِها هڪ ذميوار ۽ سُجاڳ شاعر جي نشاني آهي. مُسافر هاليپوٽي جي شاعريءَ جي اهم ڳالھہ لاڙ پَٽَ جي حُسناڪ ٻوليءَ سان گڏ سندس سادي، عام فھم ۽ موجودہ وقت جي مروِج ٻولي آهي، جيڪا عام سادڙي ڳوٺاڻي کي بہ سوَلائيءَ سان سمجهه ۾ ايندڙ آهي.

Title Cover of book مُسافر وفائون

منهنجي ھر شام اڄ تائين،

منهنجي ھر شام اڄ تائين،
رهي ماتام اڄ تائين.
اوهان ٿي خاص ويا آهيو،
اسان هُون عام اڄ تائين.
کسي هر جيت تو مون کي،
ڪيو ناڪام اڄ تائين.
اوهان جي ياد آ منهنجي،
ڏکن لا بام اڄ تائين.
تنهنجي هر ياد ٿي ’نُوري‘،
رهيس مان ’ڄام‘ اڄ تائين.
پکي ويا پيار جا اُڏري،
لڏي پئي لام اڄ تائين.
تنهنجو هر ڪو سِتم مون وٽ،
صنم آ سام اڄ تائين.
پرين تو بن ڪيو ناهي،
اکين آرام اڄ تائين.
ابد کان ئي رهي آ هت،
وفا نيلام اڄ تائين.
ڏسان ٿو ڏيهه ساري ۾،
برھه بدنام اڄ تائين.
سَٺا سِرَ تي اٿم سانئڻ،
سوين الزام اڄ تائين.
’مسافر‘ ٿي سڏايان ٿو،
اوهان جي نام اڄ تائين.