4.23 شوبز جو ماڻهو
ڀڙوو پئسا وٺي رمندو رهيو ۽ شوقين مزاج انتظار ڪندو رهيو. منجھند کان رات ٿي وئي ته شوقين مزاج شخص آسرو لاهي ويهي رهيو. کيس اها ڳالهه سمجھه ۾ اچي وئي ته ڀڙوو ساڻس ڌوڪو ڪري ويو، جئين اڪثر وڏن شهرن ۾ ٿيندو آهي.
منجھند جو ويل ڀڙوو، جڏهن اڌ رات جو موٽيو ته هٿين خالي هيو. شوقين مزاج شخص جڏهن ڀڙوي کي ڏٺو ته کيس ايڏي ڪاوڙ آئي جو دل ۾ آيس ته انهيءَ ڌوڪيباز ڀڙوي جو نڙ-گھٽ پٽي ڪڍي.
ڀڙوي ڏاڍي تعظيم سان روداد ٻڌائڻ شروع ڪئي:
‘سائين! اوهان جي من پسند ‘ڪال گرل’ جو سيليولر فون مسلسل بند هيو. ان ڪري کيس مون شهر جي ڪيترن ئي اڏن تي ڳولهيو. ۽ آخري اڏي تان اها خبر پئي ته هڪ ‘فيوڊل لارڊ’ کيس ‘بوڪ’ ڪري ملڪ جي گادي جي هنڌ ڏانهن وٺي ويو آهي.’
‘پوءِ!؟’ شوقين مزاج شخص کيس ڪاوڙ ۾ گھوريندي پڇيو.
‘پوءِ هي اوهان جا ويهه هزار .... باقي منهنجو محنتاڻو ته ڪرائي ۾ هليو ويو!’ ڀڙوي شوقين مزاج ماڻهوءَ کي پئسا موٽائيندي چيو.
شوقين مزاج همراه حيران ٿي ويو ۽ پئسا وٺندي چوڻ لڳو: ‘مون ته ٻڌو آهي، وڏن شهرن جا ڀڙوا پئسا وٺي کائي ويندا آهن ۽ تون آهين، جنهن پئسا موٽائي ڏنا آهن!؟’
ڀڙوي مشڪندي وراڻيو: ‘سائين آءٌ ڀڙوو ضرور آهيان، پر شوبز جو ماڻهو ناهيان جو اوهان جا پئسا وٺي کائي وڃان!’