(ٿ )
1. ٿڌو ۽ ٿانئريو، ٻئي پٽ قرار جا. (چوڻي)
2. ٿڌو گهڙو پاڻ کي پاڻيھي ڇانوَ ۾ وهاري. (پھاڪو)
ٿڌي گهگهيءَ کي، سڀڪو ڇانوَ ۾ رکي ٿو.
3. ٿر آهي ٿڻ تي، نه ڪي ڪڻ تي. (چوڻي)
ٿر وارن جو گذران کير ڏڌ تي آھي، نه اَناج يا ڪڻڪ تي.
4. ٿڪ پٽ تي وجهي، نه چٽجي. (پھاڪو)
5. ٿڪ هڻجي ٿوم کي، اُڏامي وڃي بصر. (گفتار)
6. ٿلهو کائجي، ٿلهو ڳالهائجي. (چوڻي)
7. ٿلهي زال؛ سياري جي سَوَڙ. (چٿر)
8. ٿورو ڏسي اَرهو نه ٿجي، گهڻو ڏسي سرهو نه ٿجي. (چوڻي)
9. ٿورو مينھن وسندو، ٿوري زمين آلي ڪندو. (پھاڪو)
10. ٿوري کٽئي، گهڻي برڪت. (چوڻي)
11. ٿوري گرهين، گهڻو کائجي. (چوڻي)
هٻڇ ڪري گهڻو کائبو ته بيمار ٿي پئبو. جيڪڏهن ٿورو ٿورو ڪري کائبو ته گهڻو وقت، تندرست رهي سگهبو. انھيءَ حساب سان گهڻو وقت جيئي سگھبو ۽ جيترو جيئرو رھبو اوترا ڏينھن وڌيڪ کائي سگهبو.
_________________
( ٽ )
1. ٽٻڻي ٽاڻي، هلي اَباڻي. (ورجيس)
2. ٽٽوُنءَ کي ٽارو، تازيءَ کي اشارو. (پھاڪو)
ٽٽوُن: ڍلو گهوڙو. ٽارو: چهو، لڪڻ. تازي: ڀلو گهوڙو. ۲. ڊِٺي گهوڙي کي، جڏهن لڪڻ هڻجن، تڏهن هلي. سٺو گهوڙو، اشاري ملڻ تي هلي. سياڻو ڪا ڳالهه اشاري ۾ سمجهندو. اياڻي کي، ڪيترو به چئبو تڏهن به مشڪل سمجهندو.
3. ٽپڙ وڇاءِ ته غاليچو رکيو آهي. (ورجيس)
4. ٽڪر کائي ٽاهوجن جا، رهي راهوجن ۾. (ورجيس)
ٽاهوجا ۽ راهوجا: ڳوٺن جا نالا.
5. ٽڪر مليو هڪڙو، ڳڻي ٿي چاليهه! (ورجيس)
6. ٽڪريءَ کي سور ٿيا، ڄائي وري به ڪُئي. (پھاڪو)
7. ٽن ٽنگن سان گڏهه، ٽي مڻ بار! (ورجيس)
8. ٽن ۾ ٽاڪوڙو. (ورجيس)
9. ٽوهه؛ ٻاهران من موهڻا، اندران من ڪُهڻا. (پھاڪو)
___________