وهم واڪا ڪري ٿڪا آهن...
شريڪانت صدف ڪجهه پنهنجا شعر به پڙهيا. جيڪي پڻ ان سنڌيءَ ۾ هئا جيڪا اسان وٽ سنڌ ۾ عام آهي. ڪانفرنس بعد ڊاڪٽر ٻلديو کي چيم، ته “شريڪانت ننڍي ٽهيءَ جو ٿي ڪري اهڙي سٺي سنڌي ڪيئن ٿو ڳالهائي.”
“سائين هڪ ته هو دبئي مان پڙهيو آهي،” ٻلديو ٻڌايو، “جتي جي سنڌي بهتر آهي. ٻيو ته هن جا والدين به ته ادبي ماڻهو آهن.”
ٻلديو ٻڌايو ته شريڪانت سنڌي جي شاعر ۽ نثر نويس موتي پرڪاش ۽ ناول نويس ڪلا پرڪاش جو پٽ آهي. ڪلا سنڌي ٻوليءَ ۾ سڀ کان گهڻا ناول لکيا. جيتوڻيڪ هن شاعري، افسانا ۽ ويندي هڪ خوبصورت سفرنامو “جي هينئڙي منجهه هُرن” پڻ لکيو، پر هن جي سڃاڻپ هڪ ناول لکڻ واري آهي. ڪلا پرڪاش جا هند سنڌ ۾ ڏهه کن ناول ڇپجي چڪا آهن. هينئر ويجهڙائيءَ ۾ حيدرآباد جي ڪويتا پبليڪيشن طرفان سندس ناول “اؤکا پنڌ پيار جا” ڇپيو آهي.
ڪلا پرڪاش ڌيءَ پارومل چاندواڻي 1934ع ۾ ڪراچيءَ ۾ ڄائي. هن هرديوي گرلس هاءِ اسڪول ڪراچيءَ مان تعليم حاصل ڪئي ۽ ورهاڱي کانپوءِ ڪي. جي کلناڻي اسڪول ۾ داخل ٿي ۽ پوءِ جئه هند ڪاليج بمبئي مان M.A سنڌيءَ ۾ ڪئي. 1954ع ۾ سندس شادي موتي پرڪاش سان ٿي.
موتي پرڪاش پٽ سکرامداس شرما 1931ع تي ٺٽي ضلعي جي ڳوٺ دڙي ۾ ڄائو. ورهاڱي بعد هو انڊيا هليو ويو، جتي هن B.A آنرس ۽ بي ايڊ جا امتحان پاس ڪري ماستري جو پيشو اختيار ڪيو. موتيءَ نثر توڙي نظم ۾ تمام گهڻو لکيو آهي. سندس ڪيترائي ڪتاب آهن، جهڙوڪ: ادينا، ڪاڪو ڪلو، انڊر سيڪريٽري (ترجمو)، رات هڪ طوفان جي (جنهن تي انڊيا ۾ سنڌي فلم به ٺهي آهي)، آءٌ ته چنگ چوريون (ڪلام جو مجموعو).... وغيره. سندس هڪ شعر آهي:
اڄ وري گذريل زمانا ياد پيا،
پيار جا رنگين فسانا ياد پيا
لام تي لنوندو ڏسي بلبل کي
پنهنجا اجڙيل آشيانا ياد پيا.
ڊاڪٽر ٻلديو ٻڌايو، ته شريڪانت جا والدين (موتي ۽ ڪلا) اڌيپور ۾ رهن ٿا ۽ سندن ممبئي واري گهر ۾ (جيڪو ممبئي يونيورسٽي جي ويجهو سانٽا ڪروز ايسٽ ۾ آهي) شريڪانت رهي ٿو. شريڪانت 1959ع ۾ ڄائو ۽ انڊيا ۾ سنڌي ٻولي جو پسنديده شاعر ۽ نقاد آهي. پاڻ 22 ورهين جي ڄمار ۾ شاعريءَ جي شروعات ڪيائين. سندس شاعريءَ جي شيخ اياز، گورڌن ڀارتي، لڇمڻ ڪومل ۽ هيرو شيوڪاڻيءَ به تعريف ڪئي آهي. سندس هڪ غزل هتي لکان ٿو:
وهم واڪا ڪري ٿڪا آهن،
مون جڏهن ڪي شعر لکيا آهن!
منهنجي دل جا عظيم ڪي جذبا،
هاڻ نانگ جا ٻِرَ نظر ايندا،
مون ۾ سوراخ ٿي چڪا آهن!