ٻه سٽا، اڍائي اکر
اڃا توکي سارڻ جي عادت آ ساڳي سائين!
اسان جي وجود جا ڇڻن پيا ٿا پن،
اُگهاڙو ڪيڏو اڄ هي ٿي پيو آ من!
اڃا ظلم ساڳيا جڳ ۾ اڃا ظالم ڀي ساڳيا،
پر هاڻ نه رهندا ماروئڙا مظلوم ٿي ساڳيا.
اسان جي ديس ۾ وهنوار وڌي ويو ڪوڙ جو آهي،
سنَدَ ڪوڙي، چهرا ڪوڙا ۽ سچ ڀي ڪوڙ پيو ٺاهي.
اي دوست! عشق ۾ رکي ليکا،ڳڻين هڪ، ٻه، ٽي، چار تون پيارا،
پنهنجو ڇڏ پاڻ تون اَرپي رکين ڪهڙا ويچار تون پيارا.
صبح جي سينڌ ۾ سينڌر ڳاڙهو، شام گلابي گل آهي،
چاهه سڳنڌيو سڳداسي، ساهه سرنهن جو گل آهي.
رات سُتي ۾ خواب سندر، ڏينهن ڏٺي جو سراب تنهنجا،
ڌرتي ساري سوال آهي، اُبتا سُبتا جواب تنهنجا.
ڇو پيار ڪري پڇتايان، ويٺي نينهن نڀايان؟
هي ته حياتي هڪڙي ، اهڙيون لک وڃايان!
هئا جي خواب نيڻن ۾ پاڻيءَ جان ڪومل ڪونئرا،
نه ٿيا پورا ڳڙيا اک مان پيا ٿي درد جا ڳوڙها.
اُجري آس ۾ هو عڪس ڪنهن بي لوث محبت جو،
ويو ٿي زهر ڇو شامل اميدن ۾ آحسرت جو؟
اوهان جي دل هئي پٿر وئين تون ديوتا بنجي،
اسان جو من مکڻ مثل، رڳو ماڻهو سگهياسين ٿي.
ڏات اسان جي نياري، سنڌ اسان جي پياري،
تکيون مٺيون ڳالهيون، سوچ سڀن تي ڀاري.
اسان پيار جي پوک پوکي ڇڏي آ،
ڇڏيو ڀيلي يا ڪريو لاڀ پيارا.
اسين تيز طوفان آڏو ڏيئو ٿي ٻرياسون،
ڪڏهن ڪوڪ ڪوئل ڪُٺل ڪڏهن عشق جي آڳ ٿياسون.
اسان ڀي سَٺو آ،
اسان ڀي رنو آ،
اوهان جي غمن کي ڏسي او سکي!
اسان جي هي دل آهي ڏاڍي ڏکي!
جواڻ جذبا،
بهار جهڙا،
خوشين کي ڀاڪر وجهي هلن پيا،
نٿا هو ڄاڻن فريب جڳ جا.
اسان جو اڱڻ،
اوهان بن سڄڻ!
لڳي ڪيڏو هيڪل سُڃو ۽ اُداس!
اسين آهيون ڌرتي، اوهين چنڊ آڪاس!
جن سگهه ڏني،
۽ ساڃاهه ڏني،
سي درد نه آهن اڄ جا پيارا،
هي گدو بندر آهن صدين جا.
ڏات ڏکويل ڏيهه جي،
سچ جي ساڻيهه جي،
ڀيٽا لاءِ جا مون آندي.
آهي بقا هن قوم سَندي!
توکي سنڌ سڏي،
اچ مفاهمت ڇڏي!
ڪو قومي فرض نباهي وڃ!
جيجل جو قرض به لاهي وڃ!
ويو وقت گذري،
ائين هٿ مان نڪري،
زندگي تدارڪن جي ڳوٺ ۾ وئي رُلي،
ڄڻ گهٽي جي دز هئي جا ڌُوڙ ۾ وئي ملي.
نڪي ساهه ٿڪيو،
نه ويساهه ڀٽڪيو،
ڪين ٿڪاسون تانگهه ۾ توڙي،
روح ويو ٿي رت ڇاڻ سڄو ڙي!
صوفين جو ازم،
سنڌ جو آ ڀرم،
عشق، اَمن ۽ انسانيت جي هي آ سرزمين،
ويري تون ڀائيچاري کي ٿو ڪانئرتا سمجهين.
ڌرتي ڪارڻ جهيڙا،
ڪونڌرن ڪنڌ ڪپايا،
صدين کان پيا هي نڀائن رسم،
سنڌ امان تنهنجي سينڌ جو قسم!
ڀيليل ڀاوَنائن ۾،
۽ گوندر گهٽائن ۾،
اسان جا ساهه سورن جا سنگهر ٿيا هن،
ڊٺل بي روح تاريخي کنڊر ٿيا هن!