ڪافي ۳۷ - عاشق ٿي ته اسير، آيو عشق امير-
پڙھي فرض فنا جو، فالم ٿي ته فقير-
۱- عشق آھ عالم، سبق ڏئي سالم-
منجھئون منجھه معلم، آھي پاڻ اڪسير.
۲- عشق آھي امُل، جنھنجو ناھي ڪو مُلھ-
سِر جو سودو سَلِ، ثابت ٿي سير.
۳- عشق جنھن سِرِ آئي، رنگ تنھن سر لائي-
نالو ذات ڇاھي، سيد ھجي توڙي پِير.
۴- ’مھدي‘ محمد ھڪ، لاھي ڇڏيائين شڪ-
ڏئي دئي کي ڌڪ، پياري شراب ۽ شير.