• چئوسٽا
عشق سان ئي ادائن جي پوڄا ڪجي
قيد زُلفن ۾ ميرل ڪري تون مونکي
پيو ٻُڌاءِ! سزائن جي پوڄا ڪجي
*
خوابن جا خُون ٿي ويا
سپنا زبُون ٿي ويا
دل جي لڳيءَ جي پويان
مهنگا سُڪوُن ٿي ويا
*
پٿر سان پيچ پيو آ، پٿر نه ٿي پوان
دل جي چوڻ تي هاڻي، بي گھر نه ٿي پوان
اهڙيون ڏنيون ٿئي سوچون، پل ڀي سڪون ناهي
دردن سندو مان دلبر، دفتر نه ٿي پوان
*
دل ڪيم تنهنجي حوالي ڇا مليو
لڙڪ اکڙين منجھه پالي ڇا مليو
زندگي توکي لِکي ميرل ڏنم
تو ڪيا ڏک منهنجي نالي ڇا مليو
*
شهرتون ۽ شانُ تنهنجي شهر ۾،
پر نه هو انسانُ تنهنجي شهر ۾،
منهنجي خدمت پئي اڪيلائيءَ ڪئي،
مان هئس مهمان تنهنجي شهر ۾.
*
سيارو سرد جاڳي ٿو،
وري نئون درد جاڳي ٿو،
وڃين چنڊ يارَ کي چنجان،
اڃا ڪو فرد جاڳي ٿو.
*
محبت ڀوڳ ٿي وئي آ
حياتي سوڳ ٿي وئي آ
نه ڏک آهي، نه سُک آهي
جواني ڦوڳ ٿي وئي آ
*
هُو سُڃاڻي نٿو غير وانگي صفا
جيڪو زُلفن جون مون تي هو ڇائُون ڪندو
اڄ ڀلي هُو تڪبّر جو حامي هُجي
وقت ايندو پوءِ ڏسجو پُڇائون ڪندو
*
تنهنجا گُفتا خنجر ٿي ويا
منهنجا سپنا بي گھر ٿي ويا
دل جا ميرل پٿر ماڻهو
الفت جا اڄ پيڪر ٿي ويا
*
جيئن ڏسي مون ڏي هُو مرڪڻ ٿي شروع
نيڻ ڇِرڪيا، دل به ڌڙڪڻ ٿي شروع
گج پهري سُونهن جي ديوي لڳي
چنڊ وانگي پاڻ چمڪڻ ٿي شروع
*
صبح مان رات ٿي ويندي
ختم هر بات ٿي ويندي
حياتي آ سِڪي جهڙي
ڪڏهن خيرات ٿي ويندي
*