شيخ اياز پاران
__
ھر عظيم فنڪار پنھنجي دور کان اڳ ۾ پيدا ٿيندو آھي.
__
تاريخ گواھ آھي تہ ڪڏھن بہ جبر و ستم ۽ رسم و رواج جي ماٺي پاڻيءَ زندگيءَ پيدا نہ ڪئي آھي. ھر دور ۾ اھڙي انسان جي ضرورت آھي، جو اُن ۾ پٿر اڇلائي، ولوڙا پيدا ڪري، زندگيءَ جو مدار ھميشہ انھيءَ تحرڪ تي آھي، جو ھڪ انوکو اڙٻنگ انسان پيدا ڪري ٿو.انھي زندگيءَ جي واسطي ھر قوم کي ڪي جوکا کڻڻا آھن ۽ اُن کي ڪفر ۽ بغاوت کي ڪجھ جاءِ ڏيڻي آھي، جي اُن کي زندھ رھڻو آھي تہ ان کي اِھو جوکو ضرور کڻڻو آھي.
_ ھربرٽ ريڊ
(”شاعري ۽ انارڪزم“)
__
_ اچ وڃ ختم ٿي. . . . .
مان اڪيلو بيٺو آھيان. . . . .
ھي جيون ڪھڙو نہ ڪٺن ۽ منھنجو پٿرائون رستو ڪيترو نہ لمبو آھي.!
(روسي شاعر، پاسٽرنڪ)
__
_ مان اِنھيءَ ساراھ جو مستحق نہ آھيان:“
سچ پچ، منھنجا دوست! منھنجو جيءُ جلڻ لڳي ٿو،
جڏھن تون منھنجي سچائيءَ جي ساراھ ڪرين ٿو.
مان انسان وانگر رھان ٿو نہ چيتي وانگر،
منھنجيءَ ستم زدھ دل ۾ خوف جو آستان آھي.
اعتبار ڪر تہ مان خوف زدھ آھيان! مان خوف زدھ آھيان!
ھا، پر__
مون کي موت کان وڌيڪ خودفريبيءَ ۽ ذلت جي زندگيءَ کان خوف ٿئي ٿو.
( ھنگريءَ جو شاعر، زولٽن زيلڪ)
(1) پال گوگي: مغربي مصور، جنھن کي مغربي سرمائيدارنہ تھذيب سان بي انتھا نفرت، ڀونوچ سمنڊ تي ھڪ فرينچ ڪالونيءَ ٽھٽيءَ ۾ وٺي وئي، جتي ھن تھذيب کان پري باقي زندگيءَ ۽ زندھ جاويد نقشا تاليف ڪيا.
(2) ماياڪو وسڪي: روس جي انقلاب جو عظيم شاعر، جنھن انقلاب کان پوءِ، سياسي ۽ سماجي فضا جي ناسازگاريءَ سبب خودڪشي ڪئي.
__________________
تون ٺڪر جي ٿانوَ ۾ پاڻيءَ پي رھيو آھين، مان توکي بلور جي صاف ڪوزي ۾ ميء آڇيان ٿو. تون منھنجيءَ ميء کان ڇرڪين ٿو، ڇو تہ تون اِنھيءَ بيٺل تلاءَ جي پاڻيءَ تي ھري ويو آھين. توکي اِھو ٻاڙو پاڻي گھر ويٺي ملي ٿو، تنھنڪري تون اِھا تڪليف بہ نہ ٿو وٺين تہ تون اُھو شفاف جھرڻو ڳولي لھين، جنھن جي ڀر تان تنھنجا وڏا ڪجھ صديون اڳ لڏي آيا ھئا. مون انھيءَ ساڳي جھرڻي جي پاڻيءَ تي انگور جون وليون پوکي، انھن جي ميوي جي رس مان ھيءَ ميء جوڙي آھي. تون انھيءَ مان چُڪي چکي ڏس! شايد اِھا توکي امر ڪري ڇڏي.
[b]_ شيخ اياز
[/b]