ڪاري
ڪارو ڪُنوارو ھانءُ، کِڙيو آھ جنھن ۾ نينھن_نَکٽُ.
ٻھراڙيءَ جي ٻاٽ، نہ جنھن ۾ ڏَڍُ نہ جنھن ۾ ڏانءُ،
ھئي جھَرڻي جي جھانءِ، اُنھيءَ ۾ پيارُ ٿيو پَر گھَٽُ.
جَرڪِي ڪاٽِي جاڳَ، اَڻاسي ڳوٺَ اکيون ٻُوٽيون،
نِڪتي ڪائِي ڇاٽَ ڇَپَر مان، اُڏري واسي واءُ.
جھاڳينديون جھَرُ جھَنگُ وڃَن ٿيون ٻَھڳَڻ جون ٻوٽيون،
ورھَ چَوي؛ ''مان واگھُ، ھلي آ، مون ڏي اوري آءُ.!“