ڪوئي اَنتيءَ جو اِمڪان
سَڏُ پڙاڏو ٻئي حيران.
تڙڦي ٿي تھذيب اڃا،
ڪيڏو وحشي آ انسان.!
ساڳيا پاپيءَ جا پنجوڙ،
ساڳيو زر جو آ زندان.
ساڳيو ڏاڍي جو ڏھڪاءُ،
ھيڻو اڳ جھڙو حيران.
ساڳيءَ سوريءَ تي منصور،
ساڳيو سَرمد تي بھتان.
ساڳي گانڌيءَ لئہ گولي،
ساڳيو لال لھوءَ سان گيان.
ساڳي چارڻ جي چِکيا،
ساڳيو شاعر جو شمشان.
اڄ ڀي ڏات مصور جي،
رت ۾ ٻوڙي کائي نان.
جاري ساڳي جنگ جَدل،
عاري ساڳيو امن امان.
اَڄ ڀي ويڙھ نٿي سوچي،
ڪنھن جو ويڙھو ٿيو ويران.
ڪنھن ماتا جي ممتا مُئي،
ڪنھن نينگر جو نڪتو پِرانُ.
ناگاساڪِي ڪافي ناھ،!
سڀڪجھ ناسُ ڪندو نادان.!
مئخاني ۾ پيو نہ پتو،
ٻاھر رات ھُيو طوفان.
ھاريو ميء جو جام ´اياز`،
ساڳيو نہ رھيو ھي اِنسان.