دوها
چاھين ڇا ٿو، چارڻ،؟ توکي چَريو چوي ٿو ديسُ.
_________
ھاء ِ اُڃايون، آسَرونديون، وِکَ وک تي وھلور،
منھنجون اکڙيون، ھيڻيون ھرڻيون، ڏسن اُفق ۾ ڏور.
_________
اُڏرو منھنجا گيت_ پکيئڙو، وڃو وھائوءَ واٽ،!
دور ڌُوڙ کان ھن ڌرتيءَ جِي، ڇُھو ڪَتيءَ جي ڇاٽ.
__________
او مَڌماتا وِر ڌاتا،! تو لکيو ھُيو ھي ليکُ،!
منھنجي سپني جي اَمرت کي آھي وِھَ جو ڏيک.
__________
ھن ڇاتيءَ جي ڇِھَ ڇِھَ ۾ آ ڪو اڻکٽ اَمرت،
گھايو، مون کي گھايو، پيئو پيئو منھنجو رتُ.
_________
گيانِي! تنھنجي گيان، چُڪيءَ مان لھندي منھنجي اُڃ،؟
منھنجو من آ مانسرور، تانگھا تنھنجا پُڃ.!
_________
گھَڙي گھَڙي گلدان، انھيءَ ۾ رنگبرنگي پاپَ،
ڀَونر ڀَونر ٿِي اُڏريا جن مان اَڄ منھنجا آلاپ.
__________
آھ پُراڻو پاپِي ھي من، چندرما جو چورُ،
ھيءُ لُٽي جيون جي جڳ مڳ، جڳ کي ننڊ اگھور.
__________
ھيءَ چانڊوڪي، ھي پِيتل من، ھي سِيتل آڪاس،
اَمرت رَس ٿي ويو آھي، ڄڻ تنھنجو منھنجو ماسُ.
_________
تنھنجو سُندر روپ، انھيءَ تي چوڏھينءَ چنڊ چِٽاءُ،
منھنجي من ۾ کيپُ، نديءَ جو ھيج ھندورو، واءُ.
________
آھ ڳچيءَ ۾ منھنجي، گوري،! تنھنجي گوري ٻانھن،
ننڊ پئي آ چانڊوڪيءَ ۾، منھنجي من جي دانھن.
_________
جيئنداسين تہ اِئين ئي رھندو سندرتا جو سَنگُ،
پنھنجي مُنھن تان مور نہ لھڻو، مڌُ جو ريٽو رنگُ.
_________
جيئنداسين تہ ائين ئي رھندو ھي مَن مست مَگَن،
مَڌ جي جوت سدائين جَلندي، ٻَرندو پيو جيون.
_________
ساڳي پورنماسي آھي، ساڳيو آ آڪاسُ،
ھاڻي ڇو نہ ٿئي ٿو پيدا ڪوئي ڪاليداس.!
_________
دکياريء َ کي دان نہ ڏيندين؟ سڻندو رھندين سَئن،!
ڪيسين مون کان ڇُپندو رھندين، منھنجي چِت جا چئن.!
_________
پاڻيءَ ۾ پاريھرَ وھنجي، کِنڊري پنھنجي کينءَ،
اُن کي ڏسندي منھنجي من جي مونجھ لھي وئي ڪيئن.!
_________
وڻ وڻ کي مون ڀاڪر پائي چيو تہ ؛ ''منھنجا ڀاءُ،!
پھتو منھنجي من ۾ تنھنجي پَن پَن جو پڙلاءُ.“
________
بَرکا رُت جي باک ڦٽيءَ ۾ ھيءَ اُکريءَ جي اوٽَ،
ڪير سَٽي ٿي اَن ۾ مَن جي گَھري گَھري چوٽَ.؟
________
اي ڏورانھان،! ڏُسڪي تو ڏي ڪيسين پنھنجا نيڻ کڻان،!
ويجھو مون کي ڪو نہ وڻي ۽ مان ويجھي کي ڪو نہ وڻان.
_________