جر جي ڄَر ڪنھن ڄاتي ڪانہ
لڙڪ اُگھياسي لِڪي لِڪي.
چائنٺ تي چانڊوڪي آھي،
ھا، پر من جي ڇَن ۾ ڇاھي.:
ڪنھن بہ تہ پاتي جھاتي ڪانہ،!
کِل آئي تہ بہ ڦِڪي ڦِڪي.
ساڳيو انبر، ساڳي ڌرتي،
ساڳي آھ سُڳنڌ انھيءَ جي،:
آھي جا مڌ ماتي ڪانہ،
جنھن کي ساريان سِڪي سِڪي.
پريت بہ مايا، روپ بہ مايا،
سارَ انھيءَ جي لھندي ڇايا؛
جنھن ۾ آھ حياتي ڪانہ،
جنھن جي جوتي جھڪي جھڪي.