ھي ڳاٽ ڳاٽُ ناھي، آ ڏيل َ تي ڏياٽِي
ٻَھ ٻَھ ڪري ٻَري مون، ھت رات رات ڪائِي.
جا تونس آ طلب ۾، سا ناھ تنھنجي رب ۾،
تون ڪيئن سمجھندين مون، ڇو آرزو اُساٽي.!
ھي ڪفر کان ڪَڙي آ، اسلام کان بڙي آ،
تون پيءُ، جيءُ، ڀَر ڀَر،! اي گھوٽ ھيءَ گھاٽي.
تون پرجھندين نہ پانڌي، جا لوڏَ آ لَڪَن جي،
جا راھَ راھَ ناھي، جا آ سِڌي سنواٽي.
اي گھوڙيا گھڙيءَ جا، سک ڪجھ ´اياز` کان تون،
مَٽِ مَٽِ جڏھن نئون مڌ، مرندو تڏھن نہ ماٽي.