ڪھڙي ڪاريھر جو ڏنگُ
چورائي آيو آ چنگ.!
پي پي آيو سج_ سروپ،
ڪوئي آڌوتي اَڙٻنگ.
من جو ڪارونڀار، ڪنڌيون،
سَرتِي،! تنھنجو منھنجو سنگ.
اَڄ جو ڪائي بوند پئي،
جيون ٿي ويو سُر سارنگ.
ھاءِ،! ڪٿي ھوءَ سِير، مئي،
جنھن جي لاءِ رڙي ٿو ڪنگ.!
اُن جي لوئي لاک_ رتي،
مرندي منڌ، شفق جو رنگ.
سانجھي، مانجھي، ٻيٽ، ٻڳھا،
ڀر تي آگ مٿان آونگ.
سَري نہ پنھنجي سِير سواءِ،
سامونڊيءَ جو ڪنھن سان سنگ.!
ھاڻي ڄاڻي ڪير، ´اياز`،
ڪھڙيءَ ڪوڪ ڪڪوريو چنگ.!