ڄار هو، ڄاڻ ۾ يار! ڦاسي وئين
هائو تون پاڻ ۾ يار! ڦاسي وئين
تون ته تلوار هئين ڪا تکي او پرين!
وقت جي مياڻ ۾ يار! ڦاسي وئين
ننڊ، سپنا، نهارون ئي وسري ويئه!
ڪهڙي ڇڪتاڻ ۾ يار! ڦاسي وئين
هيءَ حياتي ته ٿوري هئي پيار لئه،
ڇو رتو ڇاڻ ۾ يار! ڦاسي وئين
تو ڏيڻ ۽ ورهائڻ جو سوچيو نه بس
آڻ ئي آڻ ۾ يار! ڦاسي وئين
ڪيترو پئي لڳين منفرد ، مختلف!!
تون به واکاڻ ۾ يار ڦاسي وئين
ڳوٺ کي جو ڇڏي، شهر ڏي پنڌ پئين
ڪيڏي مانڌاڻ ۾ يار! ڦاسي وئين.