ٽڪرا ٽڪرا ٿيو پيو آهيان
پوءِ به پٿر کان پيو ٿو گھٻرايان
مونکي معلوم آ، ته مان ڇاهيان
تنهنجي جتيءَ ۾ پير ڪيئن پايان؟
ائين ڀلا ڪيسيتائين ٿي سگهندو؟
تون ته ڊاهيندو رهه ۽ مان ٺاهيان
تنهنجي ميار کي پڄي نه سگھيس
هونئن ته ڪاٿي نه مان پڳو آهيان!
هر ماڻهوءَ سان ڪين نفرت آ!
هر ماڻهوءَ کي ڪين ٿو چاهيان
ذهن جي ننڍڙي رٺل ٻالڪ کي
ياد جي ٽول سان ٿو پرچايان.