چپ +خاموشي ۽ اکيون (شبيرحسين "شبير)
چپن جي به چپ،
اکين جي به چُپِ
گهِري خاموشي
۔۔۔۔۔۔۔۔
خاموشيءَ جو چولو لاهيندي، پلڪن کي مٿي ڪندي هن اکين ئي اکين ۾ سوال پڇيو،
مون چپن جون دريون کولي وراڻي ڏيندي مون به کائنس هڪ سوال پڇيو،
لفظن جا ڪجهه پوپٽ اڏائيندي، اکين جا تاڪ بند ڪيائين۔
هيسيل اهڙي ڄڻ هِرڻي،
چالاڪ اهڙي جو، ڄڻ لومڙي به کائنس روز چالاڪي جا سبق سکندي هجيسِ،
حياءُ اهڙو جو ۔۔۔۔، ۔۔۔۔۔۔،
مون اندر ۾ وحشتن جا کليل سڀ در بند ڪري ڇڏيا۔
هوءَ مُقدس چمي
جنهن چپن کان
محبت جو پهريون نظم
ٻڌو هو،
سار جي سرگوشيءَ سان
جنوري جي ٿڌي واءُ سان
ڪوسي صواد
جا راز پئي سَلي،
سيارو آيو آ سڄڻ!
تون هلي آ،
يادن جي ٽانڊن تي
پاڻ ڪيسيتائين سيڪيندسِ!!
شبير حسين "شبير"
ڌوري نظم جي خوشبو
اڃان تازي آ،
نه لکين سِٽُنِ ۾
تنهنجي ڳالهين جي سرگوشي
اڃان باقي آ،
اڻ اُچاريل لفظن جي سار
يادن جي بارشن ۾
باقي آ،
ها، جانان !
منهنجي زندگي جي رات ۾
تنهنجي وُجود جو نورُ،
اڃان باقي آ۔۔۔۔۔