آخري وسيلو
پاڻ جي گڏياسين ڪڏھن تہ ڌار ٿيڻ وقت مان تنھنجي نظرن ۾ ڪريل ھوندس. جي تون چاھين تہ مان تنھنجي نظرن ۾ ڪڏھن نہ ڪران تہ مھرباني ڪري، ڏس تہ تنھنجو منھنجو اتفاق سان بہ ڪڏھن گڏجڻ نہ ٿئي.
پنھنجو ڳالھائڻ ڪڏھن نہ ٿيو، پر مون تنھنجيون اکيون ڏٺيون آھن. الائجي ڇو مون ھميشہ محسوس ڪيو آھي تہ تنھنجي دل ۾ منھنجي لاءِ تمام گهڻي عزت آھي. مونکي اعتبار نہ ايندو تہ تون بيخبر آھين، ھڪ پڙدو آھي تہ تنھنجي منھنجي وچ ۾ ڪوڙي رک رکاءُ جو، ڪوڙي عزت ڪوڙي اڻڄاڻائي جو، جيڪو پڙدو شايد توکي پيارو ھجي پر جنھن پڙدي کي مان لاھي ڦٽو ڪندس جي اتفاق سان بہ تنھنجو منھنجو ڪڏھن گڏجڻ ٿي ويو ھن دنيا ۾.
تنھنجي دل ۾ عزت آھي مون لاءِ جو توکي خبر آھي تہ مون ھڪ عشق ڪيو ھو، تنھنجي دل ۾ عزت آھي مون لاءِ جو توکي خبر آھي تہ فقط ھڪڙو عشق ڪيو جنھن ۾ ٻڏل ھوندي مون ڪڏھن توڏانھن نہ نھاريو تہ ڪنھن ٻئي ڏانھن ڇا نھاريو ھوندو. پر اھا اڻپوري آکاڻي آھي تنھنجي دل ۾ منھنجي عزت جي گهر ڪري وڃڻ جي.
آکاڻي پوري تڏھن ٿي ٿئي جڏھن مان توکي ٻڌايان ٿو تہ جڏھن مون پئي عشق ڪيو تڏھن مونکي بہ خبر ھئي تہ تو بہ عشق پئي ڪيو، ۽ اڄ اسان ٻنھي کي خبر آھي تہ پاڻ ٻنھي سان ساڳئي وقت دوکو ٿي رھيو ھو. ٻئي مظلوم ھئاسون، ٻئي لاچار ھئاسون. پنھنجي ھڪ ٻئي لاءِ عزت دراصل ھڪ ٻئي تي قياس جو ٻيو روپ آھي. مان اعتبار نہ ڪندس تہ تون بيخبر آھين، ۽ توکي بہ اعتبار نہ ايندو تہ مان بيخبر آھيان تہ پنھنجي ھڪ ٻئي لاءِ عزت فقط ساڳئي ظلم جو شڪار ٿيل ھئڻ جو نتيجو آھي. ھي ڀائي چارو آھي، ھن کي برادري جو درد چئبو آھي. پنھنجي دل تي ساڳيو ظلم ٿيل آھي، پاڻ ٻئي ساڳيو ڌڪ سيڪي رھيا آھيون.
پر مونکي الائجي ڇو پنھنجو ھي ھڪ ٻئي جي عزت ڪرڻ ڪڏھن نہ وڻيو، الائجي ڇو مان ھميشہ ائين محسوس ڪندو رھيو آھيان تہ جيئن اسان ھڪ ٻئي جي عزت ڪري ھڪ ٻئي تان چٿرون ڪندا رھيا آھيون. بھتر ھو جي تون نہ ڄاڻين ھا تہ مون ڪڏھن ڪٿي ڪو ڌڪ بہ کاڌو، ۽ بھتر ھو جي مان بہ نہ ڄاڻان ھا تہ توسان بہ ڪنھن ڪڏھن زيادتي ڪا ڪئي ھئي. پاڻ ٻئي پنھنجي نظرن ۾ ڪريل آھيون، بي انتھا ڪريل آھيون ۽ پنھنجو ھي ھڪ ٻئي جي مظلوميت جو سھارو وٺي ھڪ ٻئي کي عزت جي قابل سمجهڻ ۽ سمجهائڻ وارو طريقو پاڻ کي پنھنجي نظرن ۾ اڃان بہ وڌيڪ ڪيرائيندو ۽ ذليل ڪندو رھيو آھي.
جي تون چاھين تہ تون ھميشہ اھا منھنجي ڪوڙي عزت ڪندي رھين تہ مھرباني ڪري مون کان پري رھُ جو ھاڻ پاڻ ڄاڻون ٿا تہ پاڻ ھڪ ٻئي لاءِ ڇوٽڪاري جو آخري وسيلو آھيون.
***
• اھا لوفر جيڪا پنھنجي قوم سان ڪلهو ڪلهي ۾ ملائي ھلي، جيڪا پنھنجي قوم خاطر قوم کان بہ ٻہ قدم اڳيان ھلي، ۽ جيڪا قوم جي بيغيرتن ۾ بہ غيرت پئدا ڪري، ان شريف زادي کان وڌيڪ عزت جي قابل آھي جيڪا شريف رھي شرافت سان مري وڃي ۽ قوم کي محسوس ٿيڻ بہ نہ ڏئي تہ ڪا ھئي يا مري کپي بہ وئي.
• شريف جي شرافت ڪھڙي ڪم جي جيڪڏھن ھو ايتري بيغيرت ھجي جو قوم کي مصيبت ۾ ڏسي بہ گهران ٻاھر نہ نڪري؟
• ڪڏھن بہ ڪا پنھنجي قوم خاطر گهران نڪري ٻاھر رستي تي اچي تہ ھن کي ”مشھوري کپيس“ ۽ ”کيس ٻين آندو آھي“ چئي بدنام ۽ خوار خراب ڪريو. ھن ۾ اوھان جو ڀلو آھي.