ڪھاڻيون

آخري وسيلو

حليم بروهي ذاتي طور هڪ نرالو شخص هو، مصلحت پسندي ۽ منافقيءَ واري دور ۾ هو سڀني کان الڳ ۽ اڪيلو هو. هن لکڻ توڙي ڳالهائڻ ۾ ڪڏهن به ڪنهن کي راضي ڪرڻ، خوش ڪرڻ لاءِ مصلحت کان ڪم نه ورتو. حليم جنهن ڳالهه کي صحيح سمجهندو هو، ان جو اظهار ڪري ڇڏيندو هو، پوءِ ڀلي ڪنهن کي نه وڻي يا ڏکي لڳي، اها پرواهه ڪرڻ حليم بروهي سکيو ئي ڪو نه هو. هن جي ڳالهائڻ ۽ لکڻ ۾ حليم بروهي اهو ئي ساڳيو ۽ هڪڙو هو. فقط حليم بروهي ئي ڪنهن کي کل کل ۾ چئي سگهيو ٿي ته، ”تون مون کي نٿو وڻين“.
  • 4.5/5.0
  • 3036
  • 1052
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • حليم بروهي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book آخري وسيلو

چرچو ۽ چرچائي

چرچو ۽ چرچائي
ھڪ سئو تيرنھن مولوين جي فتويٰ ھڪ دفعو وري ثابت ڪري ڇڏيو تہ مولوين ۾ اڃا بہ ڪي آھن جيڪي چرچي مان ڄاڻين. جن ڪالهہ تائين چيو پئي تہ مولوي ڇا ڄاڻين چرچي مان، تن کي تہ جيئن ڪنھن بلانسنگهي ڇڏيو. ائين ڪڇن جيئن ڀت!
چرچا ڪندي ڪندي چرچائي ٿبو آھي. مولوي گهڻو وقت آئوٽ آف پرئڪٽس رھڻ ڪري اھو چرچو غلط وقت تي ڪري ويٺا. اھا سندن فتويٰ پھرين اپريل تي اچڻ گهربي ھُئي.
ھن فتويٰ کان پوءِ ڀٽي صاحب وارو جلوس، جيڪو پنجيتاليھ ميل ڊگهو نڪرڻو ھو، نوي ميل ڊگهو ٿي ويو. اھڙيون جي ٻہ چار ٻيون فتوائون آيون تہ ھنن مولوين بہ ڀٽي صاحب جي جلوسن ۾ شامل ٿيڻو پوندو.
جيڪڏھن اسلام انسان جي فطرت مطابق آھي تہ بُک ۽ اوگهڙ جو علاج ڪرڻ بہ انسان جي فطرت ۾ آھي. سوشلزم بک ۽ اوگهڙ جو علاج آھي جيڪو جيڪڏھن اڄ مولوين جي سمجهہ کان ٻاھر آھي تہ سڀاڻي سمجهہ ۾اچي ويندن. تيستائين مولوي ھڪڙو ٻيو چرچو ڪري سگهن ٿا، اھو ھي تہ صبر کان ڪم وٺي سگهن ٿا.