الزام
” جج صاحب آهي“
”نه جج صاحب موڪل تي ويل آهي ڪجهه ڏينهن ۾ واپس ايندو.“
”؟وري به ڪڏهن ايندو؟“
”اها پاڻ کي خبر ناهي ته ڪڏهن ايندو.. پر اوهان پريشان لڳا پيا ڇو آهيو؟ ٻڌايو.. ڪهڙو ڪم آ جج صاحب ۾.“
فرزانا هڪدم روئندي سڏڪندي هٻڪائيندي چيائين.
مون تي منهنجو مڙس ڪوڙو الزام هڻي رهيو آهي سو مون کي انصاف کپي.
اول ئي ريڙهي هلائيندڙ مڙس مان مس جان ڇڏائي هيم جيڪو ٿوري ٿڪي ڳالهه تي مارڪٽ ڪندو هو ۽ ڏيندو وٺندو به گهٽ هو تنهن جي شڪايت پنهنجن کي ڏيندي هيم ته هو مون کي ڪجهه ڏينهن جي لاءِ گهر وٺي ويندا هئا هنن جو خيال هو تو کي وٺي وڃڻ کان پوءِ من سڌري وڃي پر نه.... ساڳو ئي مان موٽي گهر اچان هن جو ساڳيو منهنجي مٿان تشدد ڪرڻ معمول بڻيل هو آخر منهنجا گهر وارا تنگ اچي ڪري مون کي هن مان جان ڇڏايئون. اڃان مس سال گذريو گهر ويٺي ته منهنجي اباڻن ٻيو مڙس ڏنو جنهن جي دانهن آئون کڻي آئي آهيان. گذريل ڏينهن بک تي پاهه منهنجي زخمي بدن کي پنهنجي مردانگي جو کاڄ بڻائيندي چوڻ لڳو. توکي جيڪو شادي دوران سون مليو آهي مون کي آڻي ڏي مان کپائي وڃي عياشي ڪيان نه ڏيڻ جي صورت ۾ هڪ خطرناڪ ڌمڪي ڏني اٿس.
وڪيل پڇيو:
”ڪهڙي ڌمڪي ڏني هئس.!“
چيائين...
”جي مون کي عياشي ڪرڻ جي لاءِ پنهنجو سون نه ڏينديئن ته توکي مان فلاڻي سان ڪارو ڪري ماري ڇڏيندس.“
تنهن تي وڪيل هڪ ڊگهو ساهه کڻي سوچيو.
”اهڙن ڪوڙن الزامن جي باهه ۾ هر روز الاءِ ڪيتريون عورتون سڙن ٿيون مرن ٿيون الاءِ ڪڏهن اِهو سلسلو ختم ٿيندو.
**