ٻوڏ ۾ لڙهي ويل حقيقتون
اڳ ۾ پاڻ کي ڀوتار، زميندار، استاد، يا دڪاندار توڙي هاري ۽ ٻين ڌنڌن سان لاڳاپيل ماڻهن سڀن کي آفت سٽيل سڏيو ويندو آهي.
ڪئپمن ۾ اچڻ کان پوءِ ڏک درد، حادثا انسانن جي جان ڪو نه ڇڏيندا آهن ۽ انهن سان ٿيل واقعا يا حادثا اڪثر ٻوڏ جي پاڻي ۾ لُڙهي ويندا آهن يا زلزلن مان ڪرندڙ جڳهين ۾ دفن ٿي ويندا آهن.
ٻوڏ آيل هن علائقي ۾ لڳندڙ ڪئمپن ۾ به ڪيئي ڪهاڻيون ساهه کڻي رهيون هيون، انهي ڪئمپ ۾ رهندڙ مال وند پريل کي به هر ڪو بس هڪ ٻوڏ متاثر ئي سمجهندو هيو. نه هن ئي ڪڏهن ڪنهن کي ٻڌايو ته هتي آمد کان اڳ هو خوش وقت گذاريندڙ هو.
پنهنجي مال جو کير پيئندو هيو ۽ ٻين کي به وڪڻي روزي ڪمائيندو هيو، پر اوچتي آيل ٻوڏ ۾ ڪجهه بچي ويل مينهون ڪاهي هن ڪئمپ ڏانهن اچي رهيو هيو ته کيس پنهنجو ۽ گهروارن جو سِرَ بچائڻ ئي ڏکيو لڳي رهيو هيو تڏهن هن مال کپايو ته کيس مليل رقم ڏسي هن سميت گهرڀاتين جي اکين مان اُهو سمورو کير پاڻي ٿي وهڻ لڳو.
”ايتري گهٽ رقم؟“
هنن سڀنن جي ذهن ۾ اهو ئي سوال هو پر کين جواب ڪير ڏئي؟
جواب به ڄڻ ٻوڏ جي پاڻي ۾ لڙهي ويو.
انهيءَ ڪئمپ جي هڪ خيمي ۾ رهندڙ ظهور جي ڪٿا به گهٽ درد ڀري نه هئي.
ظهور ۽ سندس گهرواريءَ به ڌيءَ جي ڏاجي لاءِ ٿورو ٿورو ڪري سون گڏ ڪيو هو.
اوچتو آيل ڪهي مصيبت ۾ ڪٿان به ڪا مالي سهائتا نه ملڻ تي رکيل سون کپايائين ته هن جي ڪيفيت به ساڳي ٿي.
هن کي به ائين لڳو ڄڻ هن سون نه پر ڀُڳڻا کپايا هيا.
هن سون ورتو هيو ته ڪنڌ فخر مان اوچو ٿيو هيس پر جڏهن کپايائين ۽ جيڪا رقم مليس ته سرمنده شرمنده ٿي ويو.
۽ ان ڪئمپ ۾ رهندڙن جي بدقمستي صرف ڪئمپ ۾ رهڻ دوران نه رهي پر اتان ڏکيو سکيو وقت گذاري ايندڙ صائمه ۽ سندس پوڙهي ماءُ کي واپس ڳوٺ موٽي اچڻ تائين به بدقسمتي سندن پيڇو ڪيو صائمه پنهنجي ضعيف ماءُ سان گڏ جنهن وقت ڪئمپ ۾ رهندي هئي ان وقت سندس ڀر واري خيمي ۾ رهندڙ وحيد سندس حُسن ۽ جواني جو ديوانو ٿي پيو هيو هو وقت به وقت ڪنهن نه ڪنهن ڪم ۽ ڳالهه جي بهاني هن سان ملندو هيو.
هڪ ڏينهن صائمه کيس پنهنجي لاءِ کنگهه ۽ بُخار لاءِ دوا آڻڻ لاءِ چيو، ڇو ته وحيد اڳ ۾ به هڪ ٻه ڀيرا سندس ڪراڙي ماءَ لاءِ دوا وٺي آيو هيو.
ان رات وحيد جي آندل دوا پيئڻ کان پوءِ صائمه سوير گهري ننڍ پئجي وئي ۽ وحيد پنهنجي مرضي مطابق کيس عزت کان محروم ڪري ڇڏيو.
حيرت، خوف ۽ بي وسيءَ جي ڪري ان وقت ته هوءَ ڪجهه به نه ڪري سگهي پر جڏهن ڳوٺ موٽي آئي ته هڪ ڏينهن ڦاهو کائي خودڪشي ڪري ڇڏيائين، ماڻهن ته سمجهيو ٻوڏ جون مصيبتون نه سهي سگهي ۽ دل شڪسته ٿي خودڪشي ڪري ڇڏيائين پر هن جي حقيقت به ڄڻ ان ٻوڏ جي پاڻي ۾ لڙهي وئي.
**