تنهنجي هر وقت سڄڻ ياد ته ماري وجهندي،
هي جُدائي ته جگر جيرا به ڳاري وجهندي.
زندگي ڀر مون سوين سور سَٺا هِن جيڪي،
سي سڀئي سور وري دل ۾ اُڀاري وجهندي.
تنهنجي هن درد جي دونهين جا دُکي ٿي دل ۾،
سا دُکي نيٺ دُکي باهه ڪا ٻاري وجهندي.
آ خبر توکي ڏسڻ لئه ٿي ڪيڏي دل تڙپي،
تنهنجي هڪـ جهلڪـ سڄي عمر سنواري وجهندي.
هيڏيون منٿون ۽ هي ميڙون به ڏِسي پو ته هي دل،
جي نه پرتين ته روئي راڄ روئاري وجهندي.
تنهنجي هِن درد کان جا دانهن ٿي نڪري دل مان،
سا سڄڻ دانهن سڀئي عرش به ڏاري وجهندي.
ڪيڏي بيوس کي هي سڪرات هُجي پوءِ به مگر،
تنهنجي آمد هي سڄڻ موت به ٽاري وجهندي.