پاڳل من پرچائي ويٺو،
گيت ملڻ جا ڳائي ويٺو.
جڏهين اکڙيون لڳيون آهن،
دل جو چين وڃائي ويٺو.
نيٺ اسان ڏي ميت به ايندا،
ڳوڙهن سان ڳالهائي ويٺو.
اکڙين جا ٿيا جهرمر شيشا،
خالي جھول پُسائي ويٺو.
نيهن ۽ ناتو ڇنبو ناهي،
پانڍين کي سمجهائي ويٺو.
وقتي مرڪي وقتي روئي،
ٿڌڙا ساھ لڪائي ويٺو.
عشق جي دنيا آباد هُجي،
مچ “مسرور” مچائي ويٺو.