خيالن ۾ ٺاهي ٿو واريءَ جو گهر،
ڊهي ٿو پوي جئينءَ هاريءَ جو گهر.
پناهن جو مُتلاشي پانڌيئڙو ڏس،
پُڳو آ اُتي، جت انڌاريءَ جو گهر.
نه ڪو داد آهي، نه فرياد آهي،
نه قاضي جو آ هي، قهاريءَ جو گهر.
سُهاڳڻ وئي ٿي ڏهاڳڻ آ هڪدم،
ويو آهي لُٽجي ويچاريءَ جو گهر.
اي مسرور زخمي پيو روح ٿي آ،
وسن ٿا پٿر، ڄڻ آ ڪاريءَ جو گهر.