ڪڏهن غم ڪڏهن ڪم، ڪڏهن ڪنهن خوشيءَ جا،
لکون روز قصا پيا زندگيءَ جا.
اسان مان انديشا نه رکُ دشمنيءَ جا،
اسين درسَ ڏيندا آهيون دوستيءَ جا.
اسين سج ناهيون،چئو ٿا، ڃون ٿا،
مگر عڪس آهيون چِٽا روشنيءَ جا.
سدا سونهن سچ جي سلامت رکيِ جن،
سي ڪردار بڻيا سندم شاعريءَ جا.
“سڄڻ” آهي خوشبو اسان ۾ مٽيءَ جي،
تڏهن گيت ڳايون ٿا ماتا مٽيءَ جا.