وائي
مان پهچان پار پنهل جي
مون کي وٺي وئي ننڊ وري،
پنهل کڻي ويا زورئون زوري،
هاڻي ڪو نه هلي ٿو وس،
مان پهچان پار پنهل جي
چوليءَ منهنجي داغ لڳي ويو،
ڪنڌ شرم کان يار جھُڪي ويو،
ڌوئڻ سان ڪا نه لهي ٿي ڪس،
مان پهچان پار پنهل جي
پنڌ پراهون رات انڌيري،
ڪو نه ڪئي ڪا تُرت تياري،
واٽون هن ويھهَ، ناهي هڪڙو گس،
مان پهچان پار پنهل جي