هُن ڪيو پاڻ زماني جي حوالي مون کي،
منهنجي وکرڻ تي وري ڇو ٿي سنڀالي مون کي.
شهر جي شانَ کي ليکيو ئي نه ٿي مون ليڪن،
ڳوٺ پنهنجو نه ڪيو هڪ وار هڪالي مون کي.
راتيون رستن کي رضا مند ڪندي ٿم گذريون،
سوجهرو سوچ ڪيو عرض اُجالي مون کي.
صبح سان سونهن جڳائي يا وڄي ساز ڪو،
ايئن فطرت جي کڻي هنج ۾ پالي مون کي.
ميم_ الف_ نُون جو ورجاءُ هيو سِٽَ سِٽَ ۾،
ڏاڍو بيزار ڪيو تنهنجي مقالي مون کي.
مون ڌرم_دين جي اوندھ ۾ ٿاڦوڙا ٿي هنيا،
رستو مسجد جو ڏسيو رات شِوالي مون کي.
ڪالهه تائين ته محبت جي وڏي دعوا هئي،
اڄ سندس چئي تي پيو ڳوٺ هڪالي مون کي.