منهنجي دل سڙي سانورا سحر تائين،
نه پيڇو ڇڏيو غم يڪو قبر تائين،
پُڳو ڪو نه قاصد آ پرديس شايد،
ويو لاش لٽجي هِتي، خبر تائين.
اجهو هيڏِهان يا ته هوڏانهن ايندو،
وڙهيس موت سان آخري پهر تائين.
ڪناري ڪنڌيءَ جي نهاري نهاري،
مون ڳوليو آ هُن کي حَد_ نظر تائين.
وڪوڙن ٿيون ويتر اي “مسرور” هاڻي،
ڀُلائي ڏٺو مون وڏي جبر تائين.