سفرناما

نڪري پيس نيپال ڏانهن

هو لکي ٿو “منهنجي ذهن ۾ نيپال ۾ گھاريل ڏ هاڙا فليش بيڪ ٿي گھمندا ر هيا. مون دريءَ مان نظر ايندڙ جبلن جي چوٽين جا فوٽو ڪڍيا، مون سو چيو ته نيپال رڳو پهاڙيين جو ديس آ هي، يا بدر ابڙي چواڻي ڀڳوانن جي ڀونءِ آ هي، يا فقير محمد لاشاري جيان ته هيڻن ماڻهن ۽ سگھاري هماليا جي سر زمين آ هي.
مون سوچيو ته سڀ سچ آ هي پر، انهن سڀني سان گڏ ، پيار، احساسن ۽ فقيري طبيعتن جو ديس آ هي.“
ڪتاب ۾ کوڙ ساريون تصويرون به ڏنل آهن جيڪي اوهان پي ڊي ايف فارميٽ ۾ ڊائونلوڊ ڪري ڏسي سگهو ٿا.
Title Cover of book نڪري پيس نيپال ڏانهن

موٽي آيس نيپال کان

ٻي ڏينهن منجھند جو منهنجي فلائيٽ هئي ، اندر لعل به آفيس جي ڪنهن ميٽنگ جي سلسلي ۾ ان فلائيٽ ۾ ڪراچيءَ آيو هو، انکان علاوهه ذاڪر حسين جا ٻيا دوست به ان ئي فلائيٽ ۾ هيا، فلائيٽ اوور لوڊيڊ هئي، ڪجھه ماڻهن کي ته واپس ڪيو ويو، اسانجي ٽڪيٽ هئي ته اڪانومي جي پر جيئن ته بزنس ڪلاس خالي هو ۽ هنن وٽ ماڻهو به گھڻا هيا انڪري اسانکي بزنس ڪلاس جو بورڊنگ ڪارڊ ڏنائون. نيپالين جي پنهنجي چيڪنگ ته هئي پر جهاز جي ڏاڪڻ ڀرسان هڪ عارضي اسڪينر به لڳايو ويو هو ۽ پاڪستان جا محافظ سڀني مسافرن جي جھڙتي وٺي رهيا هيا. جيئن ته نيپال اهڙي هنڌ تي آهي جتي انڊيا، چائنا ۽ تبت جا بارڊر ملن ٿا انڪري هتي سيڪيورٽيءَ جو خيال گھڻو رکيو وڃي ٿو.
جهاز ۾ ويهارڻ کان پوءِ ذاڪر حسين اسان کان موڪلايو ۽ اسان به آهستي آهستي مٿي ويندي، نيپال جي سرزمين کان موڪل ورتي. مونکي گوتم ٻڌ جي جنم ڀومي تي نه وڃڻ جو هڪ خال محسوس ٿي رهيو هو ۽ مون دل ئي دل ۾ پهه ڪيو ته ٻي ڀيري ان خاص مقصد لاءِ ضرور اچبو.
منهنجي ذهن ۾ نيپال ۾ گھاريل ڏهاڙا فليش بيڪ ٿي گھمندا رهيا. مون دريءَ مان نظر ايندڙ جبلن جي چوٽين جا فوٽو ڪڍيا، مون سوچيو ته نيپال رڳو پهاڙين جو ديس آهي، يا بدر ابڙي چواڻي ڀڳوانن جي ڀونءِ آهي، يا فقير محمد لاشاري جيان ته هيڻن ماڻهن ۽ سگھاري هماليا جي سر زمين آهي.
مون چيو ته سڀ سچ آهي پر، انهن سڀني سان گڏ، پيار، احساسن ۽ فقيري طبيعتن جو ديس آهي.