سر سهڻي ميهار
نارنا پاڻيءَ جن ۾ هئي، نرنان پنهنجو کنيو.مون نه ڀانيو ادا مال جي اڳي
جر جن ۾ .
ــــ نارنا سنهڻي. نرنان ساهڙ. مال جو ڪرڳل. پاڻيءَ جي ٻوڙي.
ڀڃڻي؛ سائر سنهن کنيو مون نه ٻوڙي سنهڻي. مون کان اڳي ئي ڪيڳل هيو انهي ڪن ۾
(2)
موت جا گاهه ٿيا پاڻيءَ ۾ هئي سسئي.
ــ موت جا ڪانڌي. گاهه جا ڪک. پاڻيءَ جو وهڻ. مئي جو جنازو.
ڀڃڻي؛ ڪانڌي ڪک ٿياس وبڻ جنازو سنهڻي.
(3)
کڻيو ڪاٺ هٿ ۾ پوک ڏسيو ٿي روئي. انهي پوک ۾ مانَ منهنجو نالو هوئي.
ــ ڪاٺ جو لڙو. پوک جو چڻو. نالو ميهار. پوک جو مٽر.
ڀڃڻي؛ کڻيو لڙها هٿ ۾ هوءَ چڙا سڻيو ٿي روئي. انهي مترن ۾ مانَ منهنجو ميهار هوئي.
(4)
شهر منجهه وڻئون لوهه ڪپڙي جي آهيان.
ــ شهر ٻيلو. وڻ ٻوهه. لوهه جو چڙو. ڪپڙ جي چونري.
ڀڃڻي؛ ٻيلن منجهه ٻُرن تن چڙن چوري آهيان.
(5)
پٽئون پير ڀري، عضوي سڏ ڪري. هڙ ملان ڙي جيڏيون.
ــ پٽ جو ٻيٽ. عضوو ڪپار. هڙ جي ڳنڍ.
ڀڃڻي؛ ٻيٽئون پير ڀري ، ڪ پارئون سڏ ڪري. الله ايئن ڪري ساهڙ ملان ڙي جيڏيون.
(6)
لوهه جون گاهن ۾ ڪو نرنان ڏٺان.
ــ لوهه جون ڪنڍيون. گاهه جا پورا. نرنان ميهار
ڀڃڻي؛ ڪنڍيون پورن ۾ ڪو ميهار ڏٺان ڙي جيڏيون.
(7)عورت کي اڌ رات جو اکر ڪي نه ڪري، سڻي گاهه نرنان جو وڃي وڻ چڙهي.
ــ عورت سهڻي. اکر جو سيپارو. گاهه نڙ، نرنان ميهار.
ڀڃڻي؛ سنهڻيءَ کي سيپارو ڪي نه ڪري. سڻي نڙ ميهار جو ساتار چڙهي.
(8)
جر جون جر جا ڀلي لڳن عضوي کاڄ نه ڀانيان.
ــ جر جي آر. جر جي اڇل، عضوي جو ڳريو. کاڄ جو ٻوڙ.
ڀڃڻي؛ آرون ڀلين اڇلون ڪن ته به ڳرئيٻوڙ نه ڀانيان.
(9)
جتي اٺ ڪاٺ جا اتي تون ڪيئن ذات ڙي سسئي.
ــ اٺ جو تارون. ڪاٺ جو ڏاڪو. ذات لنگها.
ڀڃڻي؛ جتي تارون ڏڪن اتان تون ڪيئن لنگهي ڙي سسئي.
(10)
جڏهن مان لوهه جي هياس تڏهن پنهنجا وکر ڪرين ها.
ــ لوهه جي تار. پنهنجو اوڪار. وکر جو پارو.
ڀڃڻي؛ جڏهن مان اڻتارهياس ، تڏهن اڪاري پار ڪرين ها.
(11)
پکي پکي ٿي ڌريو پکي نڱي نار. پاڻ پکياڻي ذات پکياڻي. جڏهن گڏجيس پنهنجو پکي تڏهن ٿئيس ڪاٺ قرار.
ــ پکي گگهي. پکي ممي. پکي سرڻ. پکي نار. پاڻ سنهڻي. ذات کٽياڻي. نرنان ساهڙ. ڪاٺ جو من.
ڀڃڻي؛ گهگهي ممي ڌري آهي سري نڪتي نار. پاڻ سنهڻي زات کٽياڻي جڏهن گڏجيس ساهڙ تڏهن ٿئيس من قرار.
پکي پکياڻي پکيءَ جي پار. سچو قول قرار نه پکيءَ ملندي پاڻ.
(12)
هيءَ ڳجهارت سيڻوڏو ڳوٺ جي سگهڙ ميين عبدالرحمان ڏني هئي)
ڏڌ وڻ جيئن ويندياس نرنانء هونم جتي.
ڪاٺ سنديون ڳالهڙيون وڃين نرنان سان ڪندياس.
ـــ ڏڌ جي مهي. وڻ ڪهي. ڪاٺ جي من. نرنان ساهڙ. نرنا مهار.
ڀڃڻي ؛ ڪهي مهي وينياس ساهڙ هوندم جتي. من سنديون ڳالهڙيون وڃين مهار سان ڪندياس.
(13)
(ميين عبالرحمان جي ڳجهارت جواب ۾ ميين ايوب جي ڏنل ڳجهارت )
عضپي ذات ويندياس نرنان هوندم جتي. عضوي سنديون ڳالهڙيون نرنان سان ڪندياس.
ــ عضوي جي تري. ذات جا مري. غضوي جو من. نرنان ساهڙ. نرنان مهار.
تري مري ويندياس ساهڙ هوندم جتي. هن من سنديون ڳالهڙيون وڃين مهار سان ڪندياس.