سر ليلا مجنو
نرنان کڻي مرون جو عضوو چميو ته ماڻهوء چوڻ لڳا اي ميان نرنان هي ڪرين ڇاٿو. تڏهن چوڻ لڳو ته نارنان جي شهر م ٻولي ٿيندو هو.
ـــ نرنان مجنو، مرون ڪتو. عضوي جو پير. شهر جي محلات.
ڀڃڻي ؛ مجني کڻي ڪتي جو پير چميو تڏهن ماڻهوء چوڻ لڳا ميان مجنا هي ڪرين ڇاٿو.چوڻ لڳو ته هي ليلا جي محلات ۾ ڪڏهن ڪڏهن ايندو هو.
(2)
نالي چيو نارنان کي عورت ڪپڙ نه، جاني منهنجو شهر ۾ تنهن کان پاڻ نه تون.
ـــ نالو مجنو. نارنا ماءُ. عورت جيجل. ڪپڙي جي جهل. پاڻ جي پل.
ڀڃڻي ؛ مجني چيو ماء کي جيجل جهل مَ مونکي. منهنجو معشوق آهي مصر ۾ تنهن کان پل مَ تون.
(3)
نرنان چيو ڪپڙ ياد پيو گهمي هو ڏسان. نالن مان نالا نام وٺي رات و رات رسان. الله اهڙي قسمت ڪري جو ملڪ پري کان پيو پسان.
ـــ نرنان مجنو. ڪپڙ جو مسر. نالو گل. نالو ڦل. ملڪ يمن. ٻيو يونان.
ڀڃڻي ؛ مجني چيو مونکي مصر ياد پيو گهمي هو ته ڏسان. باغن مان گل ڦل وٺي رات و رات رسان. الله اهڙي قسمت ڪري يمن ۽ يونان پري کان پسان.
(4)
هيٺ نالو مٿي نالو اڃان به نالو ڙي.
ــ نالو مجنو، نالو وليو. نالو جيئرو.
ڀڃڻي ؛ هيٺ مجنو مٿي وليون اڃان به جيئرو آهي ڙي.
(5)
نرنا منهنجي نرنان کي نرنان چوين ڪيئن. واڻئين جھيري گاهه جون ڪيون تنهن کي وڻ جون آڇيان ڪيئن.
ــ نرنان محب. نرنان مجنو. نرنان چريو. واڻيئين جو علم اکر. ڄيري جي ڪوڙه.وڻ جي ڪام. گاهه جو پورو.
محب منهنجي مجني کي چريو چوين ڪيئن. علم اکرين پورو تنهن کي ڪوڙهيا ڪامون هڻين ڪيئن.
(6)
اي ميان نرنان رپي جا عيبدار، اوهان اسان راند جيئن اينداسين.
ــ نرنان مجنو، رپي جو ماسو، مرض جو اسو، راند جي وري.
ڀڃڻي ؛ اي ميان مجنا تو اتي بيهه، اسون چري چوماسو يار وري اينداسين.