بيتَ
هجڻ ڪنان جي هٽيا اُهي ٿا هجن،
نفي مان اثبات ٿي دو جڳ منجهه جيئن،
ڪپهه وجهي ڪنن ۾ ٻوڙا ٿي رهن،
سور سختيون سُهمون سڀاڳا سھن،
منزلِ مقصود کي ٿا ويجها يار رهن،
ٿورو ڳالهائن گهڻو ٻڌن اهي پار سندن،
اُهي ٿا ٿين، اوڏا پنھنجي عجيب کي.
-
ڌرتي منھنجي سنڌ جي ڌرئون آهي ڌار،
ڪنھن جي تابع ڪين ٿي سڄي سڀ ڄمار،
دودي هوشو بلاول جا اٿي ڏيھن ۾ ڏهڪار،
دريا خان دولهه عنايت جھڙا ڪونڌر هت ڪنڌار،
پر پنھنجي غلطيءَ سان کاڌي اٿئون مار،
هاڻي آ اِقرار ته ورائي وٺنداسون سنڌڙي.
-
ورائي وٺنداسون سنڌڙي ڏاڏاڻو هي ڏيهه،
سنڌو ديش ٿيڻو آ سنڌين جو ساڻيهه،
ڌڪي ڪڍنداسون ڌارين کي ڦھڪا ڏئي ڦيهه،
کڻي ڀالا وڙهه ڀاڪرين ڇاتي ڪري ڇيهه،
پري پراون کان ٿي پنھنجن سان گڏ ويهه،
ڊوهن کي ڏئي ڊنبيهه ورائي وٺنداسون سنڌڙي.
-
ورائي وٺنداسين سنڌڙي نه ڪبي ڇڏ ڇوٽ،
کسي جيڪا اسان کان کوٽن ڪري کوٽ،
ڦري ويا اسانکي اسلام جي ڏئي اوٽ،
ڀڳوڙن ڀاڙين آ ڏني اسان کي ٽوٽ،
ڊاهي ڪفر جا ڪوٽ ورائي وٺنداسين سنڌڙي.
-
جڏهن آتم گيان جو گرو ڏَسُ ڏنوم،
تڏهن اڪشر اوم جو پاڻ منجهان پڙهيوم
ثابت ٿيو سريمان ٺر اڪار لڌوم
پرڀو جو پاڻ مان پتو دوست پيوم
اندر اڌيراج جو سٿا ساڻ ڏٺوم
ڪُل مان جُزو جز جو جاني جان جڙيوم
اڪالي اديسي کي اندر لول لوڪ ڏٺوم
ظاهر ذوق ڪيوم ”زهراڻي“ جي ذات کي.
-
کاڻين جا هيرا لک آهن پر قوم جا هيرا ٿي ڪي ڪي،
جيڪي ديس جي لئه ٿا دار چڙهن سي مرد مٿيرا ٿي ڪي ڪي،
حق سچ تي مرڻ وارا ماڻهو باطل کان پٺيرا ٿي ڪي ڪي،
جيڪي مرد مري ٿا اَمَر ٿين اُهي روشن ضميرا ٿي ڪي ڪي.