وايون
[/b]
ٻيو نه ٻجهي آواز سائين بانگ ازل جي گوش مان گذري،
نينھن جي پڙهي سون نماز سائين = =
الست بربکم قالو بلى جو رندن سمجهيو راز = =
وفي انفسڪم جي معنى جو اندران ٿيو آغاز = =
دو عالم جي دائري کان اڳتي اَمشي دورد راز = =
فرش کان اڏري عرش هليو ويو پکي ڪري پرواز = =
محب جي مورت من کي موهي مست ڪيو ممتاز = =
عشق سڄڻ جي دل ۾ اُڀاريا سو صد سوز و گُداز = =
ويجهو ٿي محمود سان ادنى ٻانهو اياز = =
ذاتي ذڪر سان وسريا ”زهراڻي“ روزه، نفل، نماز = =
[b]وائي
[/b]
سنڌ جا مالڪ راڄ ستار سيّد لهه پنھنجن جي سار،
راڄ تنھنجي ۾ آ پرمار = =.
تنھنجي لطيف هي سنڌ سونهاري ڏکن غمن جي آهي ماري،
لاهه ڏکن جا تنھن تان بار = =.
نڪما ٿا هت موجون ماڻن، سياڻ ساڻيهه جا ڏکيا آهن،
حال تنھنجن جو آهي زار = =.
بيت تنھنجا وايون ڳايون، روح پنھنجي کي ٿا وندرايون،
جهانگيئڙن جي ٻُڌ جهونگار = =.
ديس جو دوست سدائين دلبر راھه ڀُلن جو آهين رهبر،
تنھنجو آ اسان کي آ آڌار = =.
توکي پڪاري ٿو ”زهراڻي“ سچا ٿي تون سيگهه ۽ ساڻي،
آهيون سنڌي سڀ عرض گذار = =.