عجب دنيا جو هي دور آهي
ڪميني ماڻهون جو زور آهي
ڪٿي نه آهي شرف، شرافت
ڪمينو هر جاءِ مور آهي
عزيز رشتا خسيس ٿي ويا
اڃا به امڪان اور آهي
غريب ماڻهون سماج اندر
''سحر'' سدائين ڪو ڍور آهي
شاعري
آجپو گهرجي
”آجپو گهرجي“ شاعره خالده سحر سومرو جي شاعريءَ جو مجموعو آهي.
ڊاڪٽر بدر سومرو لکي ٿو:
”سحر جي شاعريءَ جو هي پهريون مجموعو آهي، جنهن کي پڙهڻ سان سنڌ جا چوٽيءَ وارا شاعر به داد ڏيڻ کان رهي نه سگهندا ڇاڪاڻ جو هن سنڌ واسين کي بي بها ادبي ۽ شعوري سوکڙي تحفي ۾ پيش ڪئي آهي.“
ڊاڪٽر بدر سومرو لکي ٿو:
”سحر جي شاعريءَ جو هي پهريون مجموعو آهي، جنهن کي پڙهڻ سان سنڌ جا چوٽيءَ وارا شاعر به داد ڏيڻ کان رهي نه سگهندا ڇاڪاڻ جو هن سنڌ واسين کي بي بها ادبي ۽ شعوري سوکڙي تحفي ۾ پيش ڪئي آهي.“
- 4.5/5.0
- 5712
- 841
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- خالده سحر سومرو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- ترتيب
- ارپنا
- سنڌ سلامت پاران :
- ادارو
- پيش لفظ
- مهاڳ
- تعارف
- عابد علي سومرو
- غزل
- چراغ مون نئون جلائيو آ
- محبت جي ڏکي بازي کٽڻ خاطر کپي همت
- ڪيو پڌرو ڏکن آهي ، ڏکن کان ٿي ڀڄڻ چاهيان
- اٿم ياد دل سان ابو ۽ امان
- ننڍ پڻ جا قصا ڪين وسري سگهيا
- نصيب ۾ عجيب خواب هن
- سنڌ جي خوشبوءِ ۾ ڀڄندي رهيس
- هتي ئي گلابن جي سرهاڻ آهي
- ڌڻي ديس جو پاڻ برباد آهي
- ديس لئه اهتمام ڪرڻو آ
- وري اڄ ويل وقت دهرائجي ٿو
- ابي ۽ امان کي آهي جنهن سڃاتو
- جاهل آهي گنڀيرن ۾
- رات جو هر خواب ايندو آ
- آدم جي آئي اولي ماڻهون هزار آهن
- ٻوڙي ٻوڙي تاريو ڇو ٿا؟
- ڪين ڪر اعتبار ماڻهن تي
- رات وارا خواب نيڻن ۾
- عجب دنيا جو هي دور آهي
- اوچتو حادثو ٿيندو آهي ڏٺو
- انائن جو هتي هر سلسلو آهي
- خواب آ يا خيال آهي
- عجب زماني جو موڙ آهي
- ملندو وري نظارو
- مليا ڪيئن سوچيندي هان!
- ديس کي ڪو ڇڏي ٿي روانو ويو
- ڏيئي مان جي ڏيئو ٻرندو
- پيار پنهنجو کڻي آزمائي ڏسو
- قصو ڏينهن جو يا ڪجي رات جو
- امن جو اڃا وقت وريو نه آ
- واري واري وار ڪجانءِ
- پياسن ڪاڻ پياسيون هن
- گڏجي گڏجي هلندي هلندي
- ستم ڪش تي ستم ويتر روا ٿيندو ڏٺو آهي
- انسان هتي هاڻي پريشان گهڻو آ
- تنهنجي شام سهاني هوندي
- جلي دل جلائڻ مون کي آهي ايندو
- فسانو اڱڻ جو اڃان ياد آهي
- الفت ڀريو هي آدم انسان پيو سڏائي
- سدائين پنهنجي سوچن جا، نه ڪر هي بند دروازا
- سواء دل جي مقام ڪهڙو
- هٽائي خواب خيالن جا حقيقت ۾ ملڻ گهرجي
- تون مقدر کي آزمائڻ ڏي
- پاڻ هاڻي پيار کان پلجي کڻي!
- لڙڪڻ جي برسات رهي ٿي
- سوين گل گلابي چمن ۾ ڦٽائي
- لڙڪ پيئي هاريان، ديپ ويٺي ٻاريان
- مقدر جو مون تي هي ٿورو ٿي پئي هان
- درياهه جي ڪناري دل کي پياس آهي
- حال دل جو نه توکي ٻڌائي سگهيس
- رهن ٿا خواب لڙڪن ۾
- هر وقت فڪر ۾ آ
- وفا جي مونکي تلاش آهي
- بهارن جي نظارن مان ملي مون کي خوشي آهي
- پاڻ کي تو وٽ وڻائڻ جي ڪجي
- لڪي نه ڪجهه ڀي لڪائڻو آ
- لڪيل سڀ راز اندر جا ڀنل نيڻن ٻڌايو آ
- هر الم آهي غم دل جي اندر اڃان
- جي وقت ويو هوندو واپس نه ڪيو هوندو
- وقت جو وقت تي وار ٿيندو ڏٺو
- دل جليا جيئڙا اڃان تائين
- زندگيءَ ۾ ايئن ڏٺو اڪثر
- وري ننڍپڻ جو آيو وقت ناهي
- ياد اوهان جي آئي آهي
- آجپي جي جستجو ڪندا رهو
- محبت ۾ دل کي ئي سرشار ڪر تون
- ڏئي دل پاڻ ديوانو بڻائڻ جي نه ڪوشش ڪر
- چمن ۾ آئي بهار آهي
- پري کان چنڊ کي پنهنجو سڄڻ سمجهيو اجايو مون
- بچڻ پئي بار بار چاهيو
- ڪو ڪڏهن پنهنجو پرايو آ لڳو؟!
- سمورو دل جو احوال آهي
- فسانا سڀ ويا وسري
- خدا جو ئي عطيو محبت کي سمجهو
- نهاريندي رستا، پيا نيڻ روئي
- جڏهن خيال تنهنجو، وري دل ۾ آيو
- وقت ڏکيو گذر، ٿي به ويندو ضرور
- خيالن جو مرڪز ڪو هرپل رهي ٿو
- جڏهن دل ۾ تنهنجي محبت بڻي آ
- واڍن کان وڍرايو مون کي
- دل مان درد ڌڪاريان ڪيئن
- ياد آيون هن ڳالهيون ٻيهر
- سنوڻ جي ڪرڻ کي ڇڏي مون ڏنو آ
- روڊ جو حادثو هجي جيئن
- ڪبو حسن تي غرور ناهي
- رهنما ڇا لاءِ رهزن ٿي پيو
- ياد اچي ٿي هوريان هوريان
- آيو هي آواز آ
- دل جي دفتر تي کڻي لکندا رهيا
- نگاهن سان ڪٺو ويو آ
- ڪو پياسو نظر اچي ويو آ
- اکين ۾ اڃان ڪي رهيا لڙڪ آهن
- ايترو ئي ٻڌائي وڃڻو هو
- امتياز شاهاڻي
ڪميني ماڻهون جو زور آهي
ڪٿي نه آهي شرف، شرافت
ڪمينو هر جاءِ مور آهي
عزيز رشتا خسيس ٿي ويا
اڃا به امڪان اور آهي
غريب ماڻهون سماج اندر
''سحر'' سدائين ڪو ڍور آهي