انسان هتي هاڻي پريشان گهڻو آ
هر ڪنهنجو ويو ٿي نقصان گهڻو آ
ناشاد رهي دل ٿي سدا پوءِ ڪجي ڇا؟
راحت نه، مگر موت جو سامان گهڻو آ
ڪو شخص ٿيو عشق ۾ بي راهه پياسو
مستان جي امڪان جو ميدان گهڻو آ
ٻچڙن جو ڏسي خون ''سحر'' سنڌ ٿي سڏڪي
هر وقت پنهنجي ماءُ کي ارمان گهڻو آ