لڙڪ پيئي هاريان، ديپ ويٺي ٻاريان
آس آهي آس جي آس کي ٿي ساريان
روز راڙو روح کي، آهي من! پو ڇا ڪجي؟
بيوسيءَ جي زور تي آب نيڻين هاريان
سير ۾ ٻيڙو وڃي سو ڦري چؤڦير ٿو
هٿ دعا جي واسطي مان خدا ڏي ٿي کڻان
دل خدا جو گهر به آ، دل محبت جاءِ ڀي
تو ته ڪعبو ڊاهيو مان پئي ٿي ٺاهيان
آ دعائن جو ''سحر'' ڀروسو دل کي اڃان
دل لڳيءَ سان دل کڻي دل وري ٿي جوڙيان