ديس کي ڪو ڇڏي ٿي روانو ويو
دل جو گلشن اجهو ٿي ويرانو ويو
زور زور واري سان جهڪايو نه آ
پيار ۾ آدمي ٿي ديوانو ويو
نانگ نڪري ويو پيٽو ڪٽجي پيو
هي سڀن کي لڳي هٿ بهانو ويو
سچ چوڻ جي خطا مون ڪئي جابجا
پوءِ دشمن منهنجو ٿي زمانو ويو
آ قصو هي سڄو ''سحر'' جي روح جو
موت ان پوءِ ڇو ٿي فسانو ويو