3
نينگرڙو ننڊاکڙو
ڪُوڻيون ٽوڙي ٿو..
*
بَريون، ٻولاهيون،
ڪَڪريون لاهي اُڀَ مان
وڃن ٿا ڪاهيون.
*
رَکَ ته آهي رَکَ!
مکڻ سوُنهين مَنڌئين
ٻايَل سُونهين ٻَکَ!
*
لاڙَ ٻه پهري، چيٽُ،
جهڙا ڪاوا گج جا
تهڙو پاڻيءَ پيٽُ!
*
سنڌوءَ جو ساکِي،
هو جو ويٺل ونجههَ تي
آهي روهاکي!.
*
جڏهن گهنڊَ گُڙن،
گونجن ڦول سُڳنڌ سان
ٽاريون جهانءِ جُهلن!
*
پيو هاڻ سماءُ،
چنڊ به منهنجي ڪڍ هو،
چوڏينهَن رات، تلاءُ!
*
هونءَ ته هيکل پنڌُ،
سنجها ٽاڻي مون ڪُلهي
پر ڄڻ تنهنجو ڪَنڌُ!
*
هونءَ ته هيکل وکَ،
تون به ٻرانگهون ٿي ڀَرين
ٻيلي تنهنجي ڏِکَ!.
*
ڪيڏي ڦول ڦُلارَ!
نئين سر سِرجي پئين
بسنت جا سنسارَ-!
*
جهَلي گُلن گهَٽُ،
پَر سڳنڌي ٿو پيو
پوُرالو پوپَٽُ.
*
اِن کي ڌَڪُ نه هَڻُ،
هِي جو ڏينڀوءَ اک ۾
پپل سائو وَڻُ!
*
ٻنهي جي ٻي اکِ،
ساڳو گُل گلاب جو
مان ۽ ماکيءَ مک!
*
توکي ڪهڙي ڪَلَ،
ڇو ٿا هَٿَ چنار جا
ٿڦڪن هوا ڳَلَ!
*
وارِي ئي وارِي،
ماريل هرڻيءَ جون اکيون
جن ۾ شڪاري.
*
اَلهي اُڀري ٿو،
هُو جو لالُ ليارُ آ
پٿر جو سپنو.
*
ڪَڪر ڪارونڀارَ،
اُڀرئي سج اُٿاريون
رڍون ڄڻ ريڍار!
*
تو جنهن ڏٺا شهرَ،
ڪامڻ! رولو رويت تي
ڏِسُ هي هوا لَهرَ!
*
تون به نه آهين پاسِ،
سانجهيءَ ويـرا، سانورا
کِنوڻ کنوي آڪاسِ!
*
اوليءَ نه اولو،
ٻيڙيءَ واري نينگريءَ
ٽهڪن جو ٽولو.
*
ڪنهن کي ٿي ڳولي؟
هي جا موج مجاز جي
ڇاتيون ڇا ڇولي!.
*
جَر جهُوٽو نيئِي،
دُنگي وچ درياهه ۾
ويئِي ڙي ويئي!
*
ڏيئِي ڏيکارا،
تارا ٽمڪائن پيا
جبل ۾ جارا.
*
رانول مون رُٺڙا،
او شل چَپ رکِي چُمان
پِريَن جا پُٺڙا!
*
مارو سنڀران مَسَ!
رَبا! وڇڙيا ميلئــين
ڏُور نه تِن جا ڏَسَ!
*
لُڙڪ وهن ٿا لَسَ،
وڄون اکين اوٽڙيون
ڪَنِ نه گوڙيون گَسَ!
*
ڇيريون ڇمڪاريون،
واريو آيون ويڙهه مان
ٻڪر ٻانهياريون.
*
مون کي پُڪارِينِ
هُو جي سانوڻ مينهن ۾
جهنگل جهونگارِينِ.
*
ويڙهيچن ويلا
رُکو سُڪو ڍوڍڙو
ڇپر ۾ ڇيلا..
*
اڇي رنگَ اَسُر،
۽ هو تسبي نڪَ ۾
وهائوءَ وانگر!
*
پيرن دل پيئي،
ويو وَرتُ هٿن مان
توکي ڏسنديئِي!
*
پيارُ نه ساڳو پيارُ،
اڇو مَٿو مُنڌ جو،
ڪوڪو ڪارو وار!
*
پيارُ نه ساڳو پيارُ
اڳ کان گهرو ٿي ويو
اکين جو اسرارُ!
*
سونا رڱي سَرَ
سج لهي سانجهي ٿيو،
پکي نه آيا پَرَ.
*
اڃا نه آيو!
سج لهي سانجهي ٿيو
پل پل پرايو.
*
مونجهو، مَن ماندو،
ٻيو ڪاڙهو ڪاپار تي
اونهاري آندو.
*
وَهي پيو واههُ،
ڀَر تي پِپِرَ ڇانوَ ۾
تون ۽ منهنجو ساههُ.
*
ورڻو ناهي واءُ!
سانگُ ڪري ڪو سُپرين
اڱڻ اسان جي آءُ!
*
سج لٿو سارو
ڪتيندي ۽ ڪَنبندي
پويون سيارو.
*
ويو هيانءُ هَٿان،
اَڪ جون ڦلڙيون نيرڙيون
نيرو نَڀُ مَٿان!
*
ڪيڏو مينهن مٿان!
هي جي ڏوڪا نينگري
ڪهڙيءَ کجيءَ مان؟.
*
پوتِي ويڙهه نه تون
ڇوري، آرهڙ اُسَ ۾
پچن ٿا پيرُون!
*
مِٺي مصريءَ تَڙَ!
ڪهڙا ڪهڙا ڳائيان
وائيءَ تنهنجا وَڙَ!
*
ڪنهن جي ڪَڍَ لڳين؟
سونو ڦُل سڳين ۾
ڏسي ڀنڀوليــن!
*
ويڙهي وَسنو آءُ!
اچ، مان توکي ساريان
آءٌ وي لَنوَ آءُ!.
*
آءٌ ته سارو پيارُ،
تو ڇو ڇرڪي سوچيو،
”ڪوريئڙي جو ڄارُ!“
*
توکي شال وَڻان!
چوڙيون ڇمڪن پنڌ ۾
ڪانبي منجهه ڪڻان!
*
مالهڻِ اجھ ماريوءِ!
آڻي گُلَ رابيل جا
نياپو وساريوءِ!
*
روز نه ساڳيا پَلَ
موٽئين چُمِي چنڊ کي
جهليهُءِ ڪهڙيءَ جهل..
*
ٽاري سڀُ ٽولا،
موهن، مون توليءِ ڪَئِي
ڳلين ۾ ڳولا!
*
ڇاتيءَ لڳ ڇمڪن،
مون کان مورُ نه وسرن
چُميون چوڙيليَن!
*
پُسيءَ وَن پهراڻَ،
مون کان مور نه وسرنِ
هُو جي ڀُوريون ڀاڻ!
*
هُو جي هَٿن هيرَ،
مون کان مُور نه وسرن
سارا ڏاڙهن ڍيرَ!
*
آزاريوم اَڇن
مون کان مُور نه وسرن
هو جي ڪالهه ڪَڇن!
*
اَلا اوءِ اَلا!
هَسيُنِ هِريا ڪينڪي
گهگهرين گَلا!
*
اَلا اوءِ اَلا!
جيڏيون جوئر کيت ۾
ٽهڪن منجهه ٽَلا!
*
اَلا اوءِ اَلا!
ڪاريون ڪجڙيون اکڙيون
۽ ٻي روپَ ڪَلا!.
*
اَلا اوءِ اَلا!
مِٽياڻيون ته ملير جون
منهنجا ڀاڳ ڀَلا!
*
ڏات مڱان ڏاتار
جوڙي ٽُٽل جيئڙا
ڳنڍيان ڳنڍڻ هار!
*
هونءَ ته چُپ چؤکِي
پرين تنهنجي پار ڏي
اک جهلڻ اؤکي!
*
. توکي چيم ”آءُ!“
اڄ جو دَر – پردو پرين
لوڏيو ڏکڻ واءُ.
*
ڏٺي سڀ ورونهن.
ڀُنءِ جا ڀنڀٽ سڀ ڏٺا –
هاڻي ٿڌي سونهَن.
*
ڏاڍا سيءَ پيا
پوءِ به گهٽيءَ جي ڪُک ۾
ڪوسي سئنيما.
*
هي سڀ سپنو هو!
ها، سپر سپنو سانوري
ڪيڏو پيارو هو!
*
. تُورئي کيت نه هيلَ
ڪاهل! ڪوجهـِـي لکڻـِـين
وڃايَهءِ ڇو ويل؟
*
تنهنجا منهنجا چَپَ
جيئين چُمي ماتلي
ٻئي ڦليليءَ ڪَپَ.
*
هُن کي ڇَڏِ، نه چؤ!
مارُل پڪي انب جان
ڍولي هونءَ ته ڍَؤ.
*
اڇا وارَ ٿيا
پو به ڏٺو مون پيار سان
سانچي اسٽوپا.
*
اڃا ته آهي ڏينهن،
اُگهه منهنجون آليون اکيون
ويهه ته رُڪي مينهن!.
*
وسي ويو ويڙهو
ڇانگون ڇَنن اوٽَ ۾
ها، پر هُو هيڙهو؟
*
اِجهو سهڙي سَنجِهه
هاڻي اکيون ٻوٽبيون
ڇا ليءِ ڪنجهو ڪَنجِهه!
*
رهندو وڃي ڀاءُ
سُڃي رستي تي رڳو
پيرن جو پڙلاءُ.
*
روڪي جيئَڻَ جَنڊُ،
اڄ مون ڏٺو سامهون
بُٺيءَ مٿان چَنڊُ.
*
اَچُ، اَچُ ڪوڙا يارَ،
سارو جڳ ڪوڙو ميان
توتي ڪوهه ميار!
*
سيتل پاٽيءَ تي
ڪير ڇڏي ويو چاکڙيون
پيرو به ڪونهي!
*
اچ جو ٿڪا انگ
ناچ ڇپايا ڪيترا
ماڻهوءَ کان مرڌنگ!
*
هت نه ڀڳهءِ ڏينهن
هت نه رهين راتڙي
مارو! هاڻي مينهُن...
*
پِپل پؤتر وَڻُ
گوريءَ ڏيئو هَٿ ۾
اُتر واءُ گُهلڻُ.
*
پڃري ۾ ڪجهه پَرَ،
ڪنهن ٻوليون هت ٻولڙيون
هاڻي ڪنهن کي ڪَرَ!
*
شاعر، پيارا، تون!
اهڙا ٽيڙو ٻيا ڪٿي
ماڪَ، ستارا، تون!
*