10
پَکا پنهونءَ پار جا
سسئيءَ سَڏَ نه ڪَن!
*
ڪيڏو ڏورِ ويامِ؟
ڏِٺو پنهونءَ پار ڏي
لَڪُ جهلي مون لامَ!
*
هاڻي ڪنهن کي ڪاڻِ!
آريءَ بنا ٿئي نه ٿئي
وندُرَ ۾ واکاڻ!
*
ڀوڳيان پئي آئُون،
ڪوهيارل توساڻُ جــي
لکئــي جون لائُون.
*
اَجهو ٿي آري!
ڪَهندي آرهڙ اُسَ ۾
ڪَڙهِي ٿيس ڪارِي.
*
اَجهو ٿي آري!
اُف! هي آرهڙ اُسَ ۾
وِندُر جي وارِي!
*
ٻَٻَ مٿان پيرا،
ڍَڪي ڍڪيان ڪيترو
تنهنجا گهگهيرا!
*
سانجهيءَ جي ويرا،
ڪانون ’ڪان‘ ’ڪان‘ پَٻَ تي
ٻانيڻ جا ٻيرا.
*
ڏاگهن منجهه ڏُڦيڙَ،
گس اڙانگها گهيڙَ
رڳو ڇَپَر ڇيڙَ!
*
بَرَ اڳيان باري،
واري ئي وارِي
آرِي او آرِي!!!
*
سارو ڪيچُ ڪُپَت،
پوءِ به اي پورهَيت
وَٺُ نه موٽڻ مَتِ!
*
ڌوڙي ناهه ڌڻي،
۽ تو هِڪَ ڄَڻِي
ڪهڙي ڳالهه ڳڻي؟
*
وِندُر وڪاڻي-
ڪُلهي ڦاٽل ڪنجرو
پوتي پُراڻي.
*
اُٿي آريءَ لاءِ،
لَڪَ جهلي ليلاءِ
پنهنجو پنهون پاءِ!
*
لُنءَ لُنءَ ڪانڊارِي،
اُجهامي وئي آگ، جا
ٻاروچل ٻاري.
*
وَرَ! تون ئي وَڻڪارَ،
وِندُر ساري سُڃَ آ
ڪٿي تون ڪوهيارَ؟
*
موٽ به ڪَهڙي موٽَ،
اُٺن ڪُٺن ڪيريو
مون کي ڏونگَر چوٽَ!
*
ڪانهي هيل قطارَ،
ڀريو ڏونگر چوٽَ تان
ٿڌو ساههُ نِهارُ.
*
موڙَ نه مينديءَ ڏارَ،
سَسُئي سڀ سپنو هيا
اُٺن تي اوٺارَ!
*
اَجھ نه پنهونءَ پيچُ،
هُٻَ نه سا هالارَ ۾
ڪيچُ نه ساڳو ڪيچُ.
*
ڪنهن کي ڏاگهن ڏاههَ؟
وِندُر واهيرا سُتا
سُتي هر وڻراهه.
*
ڪيچَ ڪَرايُون ڇَڏِ!
پنهون ايندو پاڻ ئي
وندرُ وايُون ڇَڏ!
*
ڇا مان موٽان؟ ڇونه!
رُڳو پيرَ پنهونءَ جا
اوهِي پَهِي ڪونه!
*
اَڄُ ڇا اجايون،
ڪُنڪي ڪُنواٽن ڪيون
وندر جون وايون؟
*
هوتَ لنگهيا هاڙهو،
سِجُ انهيءَ ئي مرم ۾
اڃا آ ڳاڙهو.
*
گُوندر! ڪهڙو گَسُ؟
اڄ مون وندُر واٽ جو
وَڻُ نه ڏيَن ڏَسُ!
*
ميلا ڙي ميلا!
اکين سان اوٺي ڏٺا
ساجهُر سَويلا.
*
پَڊ نه پاٿاريون،
نه سي ڪينجهر ڪنڌئين
ڀوريون ڀٽاريون.
*
جهونا ڳڙهه جَنجارُ،
نه تو مَٿو اوپرو
نه مان مڱڻهار!
*
گهوڙن مٿــي گهوٽَ،
ها، پر ڏيههُ ڏياچ جو
چَڙهين ڏئي چوٽ.
*
سُرندا سجايا،
هي جو ڏيهه ڏياچ جو
اُن ۾ اجايا.
*
ڪنهن کي قلعي ڪَرَ؟
ڪوٽ نه پَسجي ڪُنگرو
نه ڪي پکيءَ پَرَ!
*
نه سو رَنڪُ نه راءُ،
ڪوٽ نه پسجي ڪُنگرو
مٿان تَتيءَ تاءُ.
*
ماڻهو جهڙا مَڙَهه،
ڪوٽَ نه پسجي ڪُنگرو
ڳاٽُ اُتاهون ڳَڙهه.
*
سُرندي ساٿُ نه سارَ،
گَٿِ پروڙيءِ گَڊَ جي
ميان مڱڻهار؟
*
ڀڃي مانيءَ کَنُ،
لوڪَن روئن اکيون
۽ پو منهنجو مَنُ.
*
توسان نه توريان،
توتان ساريون مارئي
گهگهيريون گهوريان.
*
ڀوري ڪئن بَهلِي؟
مينڍا ماروئڙن بنا
ڳُتي ٿي ڳَهلِي!
*
ڪارونڀار ڪَڪَر،
ڪارا ڪُرا لاڙ جا
ٻيڪُون ڪَن ٻَڪر!
*
ڪَڪر ڪارونڀار،
نه سي تاڙا تانگهه ۾
نه سا تَڙَ تنوار!
*
لؤڻا سارا لَٽَ،
آيل! اَڄُ نه جهُليا
ڇُڳيرن تي ڇَٽ.
*
نه هُو ٻانهوٽا،
نه هُو ڦُلن واسَ سان
چوڙيلين چوٽا!
*
هُلَ نه سا هُونگارَ،
ڀڄي وَا ڀَوَ کان
ڇڏي پَٽَ پو نهارَ.
*
وَڻِ وَڻِ وِسوُڙيون،
ڳاڙهن ڳانن واريون
سِڱرن سنڀوُڙيون.
*
تڙن تاساريون،
ڪنهن ڏي لڙن لُوههَ ۾
ڪُنڍيون ڪانگهاريون.
*
مون کي ٿيون مارين،
سنگهارن جي سانگ جون
ڳالهيون ٿيون ڳارين.
*
عُمر توسان آنءُ؟؟؟
وَنهين ويڙهيچن جو
توڙي واريان نانءُ!
*
ڪَٺا ڪَيائُون،
ماري، واري مارئي
سِڱر ۽ سائون.
*
اڃا ڳاڙها آ،
ميندي ڪالهه ملِيرَ جي
هَٿن هَنيم جا.
*
مارُو! آءُ مليرُ!
۽ هي منهنجي شاعري
جهڙو پاڪُ پنيرُ!
*
مارو! آءٌ، مليرُ،
۽ هيءَ منهنجي شاعري
جهڙو اَمڙ کِيرُ.
*
مارو! آءٌ، مليرُ،
مون ۾ ڪيئي مارويون
جن جي نيڻين نِيرُ.
*
ڇوريون جيئَن ڇِنَن،
ٽپا ڏيئي سڱريون،
چوڙيون ڇَم ڇَم ڪن!
*
جهُڳيندي جَرڪَن،
سنگهاريون ساڻيهه جون،
ماٽُين تي مَرڪن.
*
اَمڙ! سڀوئِي،
ڏَؤنرن جي ڏوئِي،
لڱن تي لوئِي.
*
آءٌ، کٿورِي کَٽَ،
آئي کاهَڙ پارَ کان
ڇُڳيرن جي ڇَٽ.
*
واريِ ٿي واريِ،
هُو جي ٿَڪا ٿَرن ۾
پهون پيئاري.
*
واريون نه واريان،
مٺڙا مِٽَ ملير جا
ساريو ٿي ساريان.
*
وانڍين ۾ ويلا،
مٺڙا مِٽَ ملير جا
ڇُڇڪارين ڇيلا.
*
ڦِران مَنجهه ڦَرن،
مٺڙا مِٽَ ملير جا
ڏسي نيڻ ٺَرن.
*
اَلاَ تَن جا نانوَ،
مٺڙا مِٽَ ملير جا
ڄڻ ڪَي ٿڌا ٿانوَ.
*
ٿرن مٿي ٿاڪَ،
مٺڙا مِٽَ ملير جا
جيئن پَنَن ماڪَ.
*
مارُن ڪهڙو ميرُ؟
مٺڙا مِٽَ ملير جا
ڀاڻَ نه تن جو ڀيرُ.
*
مياريون مارينِ،
مٺڙا مِٽَ ملير جا
مون ڏي نهارينِ.
*
پلٽي پيا پُورَ،
مٺڙا مِٽَ ملير جا
گهايو وِجهن گهُورَ.
*
اکين آرتي اونَ،
مٺڙا مِٽَ ملير جا
ڇَنن آهن ڇونه!
*
مون جنهن لوڪان لِڪَ،
وُٺا مينهن ملير تي
ڇِرڪَ وجهي ٿي ڇِڪَ.
*
موٽيون ڙي موٽيون،
(وُٺا مينهن ملير تي)
لسين جون لوٽيون.
*
وڄُن ڪئي وَسَ،
وُٺا مينهن ملير تي
هَسيون پائي هَسَ.
*
ٿَرن ٿڌا ٿانوَ،
وُٺا مينهن ملير تي
وانڍين منجهه وهانوَ.
*
تتي ڏينهن ڪَلُورُ،
(وُٺا مينهن ملير تي)
مُور نه وسري مورُ!
*
گُڙن پيا گهِنڊَ،
پروهت پهچي ويا
توکي ايڏي نِنڊ!
*
گونجيا تَلَ تلاوَ،
سارَسُ رات ڪريڙيو-
جُڳَ جڳانتَر گهاوَ.
*
مون تِن ٻاري تات،
پکي ڪهڙي پارَ جا
ڀُڻڪيا ڀنيءَ رات؟
*
هي پاڇاٽو پهرُ،
ڄڻ ڪو مٺيءَ سؤنف جي
مڌ جو ماٽو پهرُ!
*
ڪهڙي ناڻي جون،
اشريون آڪاس ۾
سانجهيءَ ٽاڻي جون!
*
او باهو سلطانَ!
هُو جي عشق اُجاريا
ڪٿي سي انسان؟
*
هي جو منهنجو نانءُ،
ناهي منهنجي آرسِي
ناهي منهنجو ’آنءُ‘.
*
اَڏي آڏاڻو،
پکيئَڙو پرڏيهه جو
اُڀ ۾ سماڻو.
*
مَيـي لاءِ مَهارَ،
اونداهي آڪاس ۾
ڪَتيون جي ڪاپارَ.
*
ڪيڏو پيارو مَنڊُ،
مون بڙڇين جي ڇانوَ ۾
ڏٺو سِجُ نه چَنڊُ!
*
وَڻ ٽڻ ڳولن ٿا،
آئينو ۽ اولڙو
ڇاکي ڦولن ٿا!
*
ڪوئي هُڙيو هوءِ،
اڳيان سِيرُ سمونڊ جي
جنهن جو انت نه ڪوءِ.
*
وڃي لوڪ لڏيو،
ميان هي مانڊاڻ تو
ڪنهن جي لاءِ اَڏيو؟
*
هَڏا کوٽيا هَرَ،
ڇا ڪنهن چورَ چَڪار جا
يا ڪنهن سوداگر؟
*
سانتِ وسِي سنسار،
منهنجو من موهي ويون
ڪَتيون جي ڪاپارَ!
*