7
لِڪا گهُمن لوڪَ ۾
هو جيڪي هُٻڪارَ
*
ڪارونڀار ڪَڪَر،
لِڪا گهُمن لوڪَ ۾
جيسين بَرسن بَرَ.
*
جُهڙڦُڙ جهورَ جهڪور،
لِڪا گهُمن لوڪَ ۾
هو ماڻهو جي مور
*
سنگهارَن تي سوڙَهه،
لِڪا گهُمن لوڪَ ۾
ڀانءِ ته ڪوڙِهي ڪوڙهه.
*
گونگو تن جو گَسُ،
لڪا گهُمن لوڪَ ۾
وٺي ناري نَسُ.
*
کَڻي کاهِڙَ کٽَ،
لڪا گهمن لوڪَ ۾
ماڳُ ڪري وِيا مٽ.
*
ڏؤنرا نه ڏارَن،
اسين مُسافر اُڃ ۾
وَسَ نه ولهارَن
*
آيو سِجُ مٿان،
اسين مسافر اُڃَ ۾
ڌرتي ٽامي جان.
*
اڳتي ڪارا اَڪَ،
اسين مسافر اُڃَ ۾
جهَٽون ڏئي جهَڪَ
*
کوريٖ ۾ کاڻا،
اسين مسافر اُڃَ ۾
ڀِٽُن نه ڀاڻا.
*
ٽاڻو ڪيئن ٽَري؟
اسين مسافر اُڃَ ۾
کائَڙ کُوههَ پَري.
*
هرڪو خواب سرابُ،
اسين مسافر اُڃَ ۾
اکين آرتو آبُ
*
ڪاڇــي نه ڪَرها،
اسين مسافر اُڃَ ۾
اڳي کان اَرها.
*
مِرون تاڙن ماههُ،
اسين مسافر اُڃَ ۾
رِڻَن ۾ رانڀاههُ
*
سُڃ به اهڙي سُڃَ،
اسين مسافر اُڃَ ۾
اوتيو پيئون اُڃ.
*
کنوڻين نه کيڪارَ،
اسين مسافر اُڃَ ۾
ڇَپر ڪا ڇاٽَار!
*
اَڙين جا آڌَرَ،
اسين مسافر اُڃَ ۾
ڇَڏ ڪــي ڇيڪُ ڇَمَرَ
*
ڪارونڀار ڪَڪَرَ!
اسين مسافر اُڃَ ۾
ٿاڌليون ڪي ٿَرَ!
*
پَلر ڪا پالوٽَ!
اسين مسافر اُڃَ ۾
متان کائون موٽَ!
*
ڪَرها پيو ڪاهيان،
وَنهين ويڙهيچن بنا
اوجاڳيل آهيان
*
ڳِچيءَ ڪيڏا ڳَٽَ،
ونهين ويڙهيچن بنا
مون ڦوڙائي ڦٽ
*
کِنوڻيون کاهِڙ پار،
وءنهين ويڙهيچن لَيءِ
تاڙن اُتِ تنوار
*
سانجهيءَ اُجهاڻا،
وَنهين ويڙهيچن جا
ويڙها ويڳاڻا
*
هُو جي ڌرتيءَ ڌارِ،
وَنهين ويڙهيچن جي
پِئي راتِ پچارَ
*
ڀيـِـڙو ڪَري ڀاڳُ،
وَنهين ويڙهيچن بنا
ماڳُ به ڪهڙو ماڳُ
*
آيو ڦاڳُ مٿان،
گُل ٽِڙن ٿا اڳ جيان
مان مُرجهايو هان
*
سرءُ، ٻَنيون، ٻَگههَ،
اُڀرڻ ليءِ آتي هُئي
ڌرتيءَ ساري سَگههَ.
*
کَٽَ، وڏيرو، ڀَتُ،
پيئي آهي پَٽَ تي
هيٺ رتونبي رَتَ.
*
وَچِ نه ايندو ويرُ،
جتي پُسيءَ گُلڙا
اُتي آڊو پيـــرُ!
*
سيوهڻ لاءِ سِڪان،
پُٺيءَ مٿان کيرٿر
کڻي ڪيئان پڄان!
*
چوندين ڪويل کي،
اڄ ڪلهه پارا پوهه جا
سانوڻ کي نه سڏي!
*
ڪوُڪَڙ ڌوئون يارَ!
ڪئن چئجي پيارا ڪڏهن
پيروُن ايندا ڄار!
*
اوءِ اَبا آڪاسَ!
تو وٽ بادل بانورا
مون کي تن ۾ آسَ
*
اُڀَ ڏي آيا پَٻَ،
جن لَيءِ اَن – اڻاٺ ۾
ٻيئي ويلا رَٻَ.
*
هي به نه پورهيت جو،
هي جو ڪوئلي کاڻ تي
سِجَ لٿي سونو!
*
جنهن کان ڏار ٽُٽو،
سوئي سائو وڻ هُيو
سوئي ڪَاٺ – ڪُٽو!
*
مورک ماروئڙا،
ڏِٺَم ماريءَ موتَ تي
پکي روئيندا!
*
ڪَنگَ چُڻي ڪُرِڙي،
جلسي ۾ شاعر ڏِسي
اڄ آئي ڌُرڙِي
*
ويري تنهنجي بَڇَ!
ڪَلر ڪيــري ڪوٽَ کي
مٿان ٻگهن اَڇ.
*
ننڊَ پيو سڀڪو،
دَسَ لڳا، دَرَ پُوريا
ڀير سُتو ڀَڀڪو.
*
ٻولڙيا ٻولِن،
ڪونجون ڪُڻڪي پاڻ کي
روههَ اندر رولِن
*
هو جي جَنَ نه ڪَنِ،
او شل پَون مينهڙا
گونگا واههَ گجنَ
*
هيڏو سارو مَنڊُ،
تو بڙڇين جي ڇانوَ ۾
ڏٺو سجُ نه چَنڊُ.
*
ٽنگڙ ٽَهه ٽَهه ڪن،
اڄ نه ڏٺم واٽ تي
گهوٽ مٿي گهوڙن.
*
دودو ڳول نه تون،
سارو رَتُ چُهي وئِي
وَڳهه سندي ڀُون
*
ڪارِجَ تون ڪُوڙو،
ڪنهن ڳَل ڏيان ٻانهڙي
رَتُ رڱيان چوڙو!
*
پاڻ نه پڻُيِن ها،
مون جا ڪَئي ڳالهڙي
سا جي سُڻين ها
*
مارِي ساري تَرِ،
پر جي اُڏڙين ڪُونجڙِي
لمو ڳاٽ نه ڪَر!
*
ڀونڊو نه ڏي ڀُون!
وري انهيءَ دوارَ تي
اچڻو آهين تُون!
*
اچڻو آهه بسنت،
پيارا، ڪويل ڪُوڪَ ۾
آهه سياري اَنتُ
*
ورِي مان ووڙيان!
ميڙي سيــري ڪَکڙا
آکيرو جوڙيان!
*
ايندو ڪيرُ ڪَکن؟
مون مَنُ جهيڻي باهڙي
ٻاهر وِلَهه پَکن.
*
ميان، ڇَڏ ماڻا!
نه تو ساءُ سِرڻ جو
نه لوهَر ناناڻا.
*
ڪنهن لَيءِ گهِنڊُ گُڙيو؟
ڇا اڄ ڪوئي ڪارڻِي
سوريءَ سڏِ مُڙيو؟
*
هي تنهنجي ڦاسي،
ڇورا روئي ڪير؟ تو
ماءُ نه ڪا ماسي!
*
واڄارا وينجهارَ،
ٻيهر وڄو منگتا
هئين وجهو هارَ!
*
لِڱ لُريءَ ۾ چُورُ،
وَکرُ اڪيچارُ، پر
پتڻ پويون پُورُ.
*
پَهرن تي پيئي،
رات جٽيندي ڪيترو
ويئي ڙي ويئي!
*
ٻاهر آ طوفانُ،
ڇَپَر ڇنڀي ٿو پيو
آڌيءَ روشن دان.
*
جيڪس سڀ جبروت
مان سکر جي سُڃَ ۾
فيض رُلي بيروتِ
*
شَڪرو نه اوڳو-
اُڏِي ڪُڏِي جهِرڪڙا
چُڳن ٿا چوڳو
*
گهاوَ جڏهن گهائن،
اؤڻيون پؤڻيون ڳالهڙيون
وِيرَ نه ورجائن.
*
ڪهڙا رُت – ڦيرا؟
ساڳيا وَڻ – چوٽيءَ مٿان
ڳِجهُن آکيرا
*
ڇا ڇا تِن جا نانوَ!
اُڏري آيا ڍونڍ تي
اڄ ڪلهه ڪيڏا ڪانوَ!
*
ٿاڻي مٿان وڄُ -
آکي وردي وائڙي
”هَٿَ ڪڙيءَ کان ڊڄ!“
*
آجو ڀانءِ نه تون،
ڪَنڊو تنهنجي قرض جو
ڌرتي چُڀي مون!
*
آءٌ، مياڻيءَ جَنگ،
ڇا هي مُنهنجو لاش هو
هاريل هوشوءَ سنگ؟
*
ڪٿي سي ڳياڙيون؟
وجهو وَر وَڻن ۾
ڪَرڪن ڪوراڙيون!
*
ڪهڙا سفر سانگَ!
اڳتي رڻُ راڙا ڪري
ڪِرنگهَن مٿان ڪانگَ!
*
پدما تي پرڀات،
رَوي! تون به ڇڏي وئين
مون کي آڌيءَ رات!
*
ياد آيو ڇو هاءِ،
مون کي ديرادون ۾
تنها ايم. اين. راءِ!
*
سَرتا، هي سِرَ ڌَڙَ!
وَٽيو پينگهون پَٽَ جون
لُڏُ نه اوچي بَڙ!
*