پنهنجي پاران

هي ناول پرائمري استاد، ليکڪ، شاعر اديب مرحوم لؤ نگ خان عاجز ڀاڻو جو لکيل آهي. سائين جن بنيادي طرح پرائمري استاد هئا پر سترهن سال ڊيپوٽيشن هائي اسڪول نصرپور ۾ سنڌي جو مضمون پڙهائيندا هئا. کين گرامر جي وڏي ڄاڻ هوندي. سندن هڪ خاص ڳالهه اها هئي ته اسڪول ۾ ڪو شاگرد ڪهاڻيون شاعري لکندو هو ته کين خبر پوندي هئي ته پاڻ ان جي همت افزائي ڪندا هئا. جنهن ڪري نصرپور ادبي تنظيمن جو ڳڙھ بنجي ويو جنهن مان ڪيترائي اديب پيدا ٿيا. سندن خاص دوستي محمد ابراهيم جويو صاحب ۽ محمد دائود بلوچ سان هوندي هئي. سندن هي ناول ٻن دوستن جي پيار محبت جي پاڪ رشتي تي لکيل آهي، جنهن ۾ هڪ دوست پنهنجي منزل تي رسي ٿو ٻيو دوست سچي دوست کي ڇڏي مطلبي يارن سان ملي ٿو جنهن ڪري اهو ڌاڙيل بنجي وڃي ٿو جنهن جو هن جي دوست کي ڏک پهچي ٿو. پر وري به سچو دوست هن جو ساٿ ڏي ٿو هي سڌري وڃي ٿو. هڪ بهترين ماڻهو بنجي وڃي ٿو. هن ۾ هڪ مارشل لا جو به بيان ٿيل آهي جنهن جي ڪري امن ٿي وڃي ٿو. هن ناول ۾ رشوتخورن کي به اجاگر ڪيو ويو آهي جن غريبن جو رت چوسيو آهي. جڏهن مون کي خبر پيئي ته سائين جن جو هڪ ناول لکيل آهي جيڪو ڇپيل نه آهي ان جي ڳولا ڪيم استاد نديم ڀاڻو معرفت سائين جن جا هٿ اکر ناول مليو جنهن کي ڪمپوزنگ ڪيم. منهنجي لاءِ اها فخر جي ڳالهه آهي ته هن کان اڳ گل نصرپوري جو ناول درياءَ جي ڪپ تي، سعدالله سپاهي ابڙو جو ناول ٻه معصوم مکڙيون ڪمپوزنگ ڪري سنڌ سلامت تي موڪليم اهي به ٻئي استاد هئا. هي به استاد آهي. هاڻي پڙهڻ وارن جي راين جو انتظار آهي ته اهي ڇا ٿا راءِ ڏين هن ۾ سائين تي نم خان مهيسر، خادم گهراڻو جو مضمون جيڪو سائين تي لکيل آهي اهو به شامل ڪيو آهي. آئون محترم محمد سليمان وساڻ جن جو ٿورائتو آهيان جيڪي منهنجي همت افزائي ڪندا رهن ٿا. سائين نديم جو جنهن هي هٿ اکر لکيل ناول ڏنو ريحان ابڙو جو جنهن سائين جن جي تصوير ڏني دوستن کي گذارش آهي ته دعا ڪن رب همت ڏي آئون اسان جي ماضي جي اديبن جا ناول ڳولي ڪمپوزنگ ڪري پيش ڪندو رهان. اوهان جي راين جو انتظار رهندو.

خادم گھراڻو نصرپور
مٽياري چونڪ نصرپور