بلوچستان
جڏهن ڪجهه دير لئه ئي سهي
منهنجو پٽ گُم ٿي ويندو آهي
۽ ڳولڻ سان ناهي لڀندو
تڏهن پاڳلپڻو تمام تيزيءَ سان
منهنجي ذهن تي سوار ٿيڻ لڳندو آ
مان پنهنجي وسَ ۾ ناهيان رهندو
اُبتو سُبتو ڳالهائيندو آهيان
عجيب عجيب خيال ايندا آهن
ڪا ڳالهه ناهي وڻندي
دنيا جي بي معنويت تي
يقين اچڻ لڳندو آهي
تڏهن مان سوچيندو آهيان
جنهن پيءُ جو جوان پٽ
گهر کان نڪرندو هوندو
واپس گهر نه ايندو هوندو
پيءُ اهو سوچيندو هوندو
الائي هن جي دل
ڌڙڪندي به هوندي الائي نه
هن ڪجهه کاڌو به هوندو الائي نه
هن جون ٽنگون، ٻانهون
اکيون ، چَپَ
نڪُ ۽ ڪنَ
سلامت به هوندا الائي نه
هن جي ماءُ وري ڪڏهن
ٽهڪَ به ڏيندي الائي نه
هن جي ڀيڻ
هن سان وري ڪو انگل ڪندي الائي نه
هو مونکي وري
بابا سڏيندو الائي نه
هو ڪيڏو موچارو آهي
هن جو لاش سڃاڻي سگهبو الائي نه
سندس لاش به ملندو الائي نه
کيس قبر به ملندي يا نه
هر سيڪنڊ هر منٽ
هر ڪلاڪ،
ڏينهن ۽ رات
مهينا ء سالَ
موت جو مُسلسل احساس کنيون
جوان پٽ جي
تصوراتي تڏي تي ويٺل پيءُ
باغي ڪيئن نه هوندو ؟
ملڪ مان بيزار
ڪيئن نه هوندو !!
ڪيئن نه هوندو !!!!