خوابن بنا اکيون هيون
ڏسندي به سي انڌيون هيون
غربت گناهه ٿي لڳي
زندان ڄڻ جهڳيون هيون
شهرن ۾ ڪيڏو خوف آ
ٻهراڙيون چڱيون هيون
هلندي جتي ٿڪ ٿي لٿو
سي ڳوٺ جون ڳليون هيون
ڪو وقت هو مون دل ڀري
توکي چميون ڏنيون هيون
حاصل ڪري غم عشق جو
مون سڀ خوشيون پليون هيون