چارسده واقعي تي لکيل
اڳي خوف ٿيندو هو
آفيس وڃڻ کان
بازار ۾ گهمڻ سان
متان ڪٿي ڪنهن
انڌي گولي , بم ڌماڪي کي
لڀي نه وڃون
پر پاڻ خطري ۾َوجهي
به نڪربو هو
ٻارن لئه
پر هاڻي خوف ٿئي ٿو
ٻارن کي اسڪول موڪلڻ کان
هنن کي پڙهائڻ کان
ڪٿي پشاور چارسده
جهڙا سانحا
ساهه نه ڪڍي ڇڏين
جاهل دهشتگردن جي خوف کان
ٻارن کي جاهل رکجي؟
پڙھندا نه
جيئرا ته هوندا
ڊگرين تي شهادتن جون مُهرون
ڪهڙا ماءُ پيءُ
ڏسڻ چاهيندا؟
پڙھڻ جو مرڻ سان ڇا ؟
علم جو خون سان
ڪهڙو رشتو؟
اسڪول جو وقت ڀي
ماءُ پيءُ لئه
خوف جي علامت !
ٻارن جي يونيفارم ڀي
ريٽي رنگ کان
بچي نه سگهي
پو اي محافظو
رانديڪن جهڙيون
بندوقون ڦِٽي ڪريو
اسان کي شھيد سڏي
پاڻَ يزيد نه ٿيو ...!