سنڌ جي ڌيءَ
ٻڌو ٻارو ڏک جي ڪهاڻي ٻڌو،
هئي ديس جي هڪ نياڻي ٻڌو.
هر هنڌ هن جي وڏي هاڪ هئي،
دنيا اندر سندس ڌاڪ هئي.
جواني هئس بابو ماريو ويس،
ڪلهن تي سياست جو بار پيس.
بهادر وڏي ۽ هوشيار هئي،
آمر جي آڏو للڪار هئي.
ٻه ڀائر هنجا قتل ٿي ويا،
سندس ساٿي ڪيئي جيلن پيا.
ظالمن کي آيو نه پئي سڪون،
نياڻيءَ جو آخر ڪيائون خون.
زندهه ضمير ته روئي پيا،
عرش ۽ ڌرتي ڪمبي اٿيا.
وقت جي هرهڪ گهڙيءَ چيو،
مظلوم هرڪنهن رڙي چيو.
سنڌ ماتا جي ڌيءَ بينظير،
ناحق ماري وئي بينظير.