مينهن
مينهن وٺو گجگوڙ ٿيو،
ٻالڪ نڪتا شور ٿيو.
پاڻيءَ منجهه تُڙِڳَن پيا،
هڪ ٻئي کي هو چون پيا.
ڪڪرن جو آ پاڻي ڪَسارو،
مٺڙو ناهي پر آ کارو.
نڪري آيا ’مينهن جا ماما‘،
ٻارن ڪيا هل هنگاما.
پڪڙي تن کي هٿ ڪيائون،
سهڻا آهن جيت چيائون.
مينهن جڏهن ٿي ويو بند،
ٻارن چيو هي هر هنڌ.
وسي وسي وڏڦڙو،
شال نه پئي ’آزاد‘ ڳڙو.